|
|
Jaargang 2022 Nr. 1
Van de voorzitter
Half februari liep ik met zo’n unheimisch gevoel rond. Staan we aan de vooravond van een oorlog? Rusland zal toch wel wijzer zijn, anno 2022 voer je toch geen oorlog meer? Helaas, als we dit schrijven is de oorlog daadwerkelijk uitgebroken en ondertussen al meer dan een maand aan de gang. De mensheid is hardleers, vrede en veiligheid is niet voor iedereen een groot goed. De lust naar macht viert hoogtij. Krap 20 jaar geleden werd er nog onderhandeld over verregaande samenwerking tussen Rusland en de NAVO. Deze toenadering is verder weg dan ooit.
Inderhaast werd een noodtransport georganiseerd, omdat winkels leeg waren en wat er nog te koop was haast onbetaalbaar werd. In nauw overleg met onze Oekraïense medewerkers werd besloten dat onze eerste verantwoordelijkheid verzorgingshuis Rehoboth is en binnen 14 dagen nadat we het besluit genomen hadden reisden we met een afgeladen vracht af naar Oekraïne. In deze OC leest u het verslag hiervan. Het meeleven van onze donateurs was en is groot. Onze dank gaat daarom uit naar iedereen die dit noodhulptransport mogelijk heeft gemaakt!
Naast de verdrietige situatie van de oorlog willen we ook verantwoordelijk blijven voor onze andere projecten. Verderop leest u een gedetailleerde inkijk in de hulp aan de kinderen van Bátyú, ons nieuwe project. Één van onze verpleegkundigen neemt u mee in het wel en wee rondom Rehoboth en onze medewerker Hans den Hartog doet verslag van het brandweerproject waar hij verantwoordelijk voor is.
Normaliter wens ik u veel plezier bij het lezen van een nieuwe OC, maar ik krijg deze woorden in de huidige situatie niet uit mijn pen. In plaats daarvan roep ik u op: Leef mee, bid mee voor Oekraïne!
Albert van Holten, voorzitter
Een spannend maar geslaagd transport
Donderdag 10 maart vertrok een aantal bestuursleden richting Nagydobrony voor een werkbezoek. Zoals u begrijpt was dit geen ‘gewoon’ werkbezoek. Maar het betrof een noodhulptransport. Want het bleek dat de gevolgen van de Russische inval ook het werkgebied van OZO in het uiterste westen van Oekraïne niet onberoerd heeft gelaten. Het werd een in meerdere opzichten spannende reis.
In de dagen voor het werkbezoek heeft het bestuur er alles aan gedaan om voldoende hulpgoederen te verzamelen, want de situatie was zeer zorgelijk: nauwelijks levensmiddelen meer te koop en erg duur; zeer hoge brandstofprijzen en een groot gebrek aan medische hulpmiddelen en schoonmaakmiddelen. Ook was het niet zeker dat de energievoorziening gewaarborgd zou blijven en daarom moesten er dringend een aantal aggregaten worden aangeschaft. Heel actieve donateurs, zowel particulieren als bedrijven, zorgden ervoor dat er voldoende levensmiddelen en medisch materiaal kon worden aangeschaft. Nadat het bestuur en de vrijwilligers op dinsdagavond voor het vertrek een zegen hebben gevraagd over de reis, vertrokken donderdagmiddag 10 maart de bestuursleden die het transport ondernamen: Albert van Holten, Michel Koppenaal en Herman van Wezel. Hieronder volgt hun verslag van deze enerverende reis.We hadden een heel voorspoedige reis. Nauwelijks oponthoud, onderweg en -dat hadden we nog nooit meegemaakt- waren de grensbeambten zeer behulpzaam. Via een vereenvoudigde procedure konden we snel -binnen drie kwartier- de grens over en waren we op tijd in Rehoboth in de avond van 11 maart. De spanning in ons werkgebied was voelbaar: zwaarbewapende grenssoldaten, lege straten, lange rijen bussen voor de grens om Oekraïne te verlaten. Er waren ook veel vluchtelingen -ongeveer 400-, afkomstig uit het oorlogsgebied rondom Kiev. Enkele van deze vluchtelingen zijn voor een tijdje opgevangen in Rehoboth. Er is ook een app waarop een luchtalarm wordt aangekondigd. Deze app gaf nogal frustraties bij de mensen, want er waren veel valse alarmen en dat geeft natuurlijk geen veilig gevoel.
Verder waren er vooral ’s nachts drones in de lucht ook in de buurt van Rehoboth, waar we overnachtten. Dit gaf wel wat onrust. Ook de burgemeester weet niet wie er met de drones vliegt. Verder zagen we zaterdagmiddag heel hoog in de lucht twaalf straaljagers vliegen. Gaf ook wel wat onrust. Waarschijnlijk waren dit gevechtsvliegtuigen van Hongarije. Daarnaast was er ook een burgerwacht. Deze mannen hielden ons ’s avonds aan en we moesten uitleggen wie we waren en waar we naar toe gingen. Allemaal best wel spannend. Zeker toen we zondag hoorden dat het vliegveld van Ivano-Frankivsk werd gebombardeerd. Dat is 265 km van Nagydobrony verwijderd. Voor Oekraïense begrippen is dat heel dichtbij.
We zijn er maar drie dagen geweest, maar het viel op dat er ook uit de regio rondom Nagydobrony veel mensen naar Hongarije waren gevlucht -de meesten hebben een Hongaars paspoort-. Later -toen bleek dat er geen direct gevaar was- kwamen er ook wel weer mensen terug. Het houdbare voedsel dat we mee hebben gebracht werd opgeslagen totdat de nood aan de man komt. Het medisch materiaal wordt samen met dokters van polikliniek en verpleegkundigen van Rehoboth bekeken, gesorteerd en verdeeld. Rehoboth, de polikliniek en het ziekenhuis krijgen een deel. De rest gaat naar het front. Het wordt eerst verzameld in een gebouw in Nagydobrony en de burgemeester zorgt voor verder vervoer. (Inmiddels is alles al verdeeld).
Naast het afleveren van de goederen was er ook veel overleg. We hebben een eventueel vluchtplan besproken en ook de situatie van onze leidinggevende medewerkers: Hidi Jenö en Balog Janos. Het is zo dat mannen tussen de 18 en 60 jaar zich gereed moeten houden, want zij kunnen opgeroepen worden om te gaan vechten. Dit geldt niet voor geregistreerde boeren en predikanten. Er waren nog voldoende levensmiddelen voorhanden, zoals aardappelen en geconserveerde groenten. Ook had men al eerder voldoende rijst en bloem aangeschaft.
Tijdens ons bezoek hebben we ook nog een kijkje genomen bij het predikanten echtpaar Kacsó in Bátyú. Vanuit hun gemeente worden kinderen opgevangen die geen normale thuissituatie hebben. Zij worden door OZO ondersteund. Ook zij hebben het moeilijk in deze tijd. Zondagmiddag werd de thuisreis weer aanvaard. Het was prachtig weer. We konden ons niet voorstellen dat dit land op het moment dat we er waren, zich in een verschrikkelijke oorlog bevindt… We zijn dankbaar dat de Heere God ons tijdens deze bijzondere reis heeft bewaard. Naast de dank aan Hem willen we ook allen danken die de reis mogelijk hebben gemaakt.
We zijn steeds weer onder de indruk van de vele hulp die we krijgen in de vorm van geld, materiaal en het belangrijkste: het gebed waarmee velen ons werk opdragen. We hopen ook in de komende tijd de kracht en gezondheid te blijven ontvangen om de hulp aan de allerarmsten in Oekraïne te blijven verlenen. Ook -en vooral- in deze crisistijd.
Dank aan sponsoren
Veel dank aan CuraMare. Zij hebben enorm veel gedoneerd. Medicijnen, medische apparatuur en veel verband materiaal. Ook pijnstillers via apotheek Haringvliet uit Middelharnis en veel korting gehad van Jumbo Ouddorp (Coen Sperling). En niet te vergeten Kees Sperling (De Branding) die alle brandstof heeft gesponsord en de huur van de bus. Ook dank aan Piet Vogelaar Business Rent uit Goes. Verder Bostools voor korting op de aggregaten en natuurlijk aan al die mensen die op welke wijze hebben meegeholpen aan dit transport. Ook veel dank aan de vele particulieren die een gift hebben overgemaakt. We denken bijzonder ook aan die kinderen die met allerlei acties (koekjes bakken, lege flessenactie e.d.) hebben meegeholpen. Deze financiële bijdragen maken het mogelijk om het werk van Stichting OZO ook in oorlogstijd te kunnen voortzetten.Meer info is te vinden via de facebookpagina van OZO en www.stichting-ozo.nl
Statiegeldactie Albert Heijn
Bij Albert Heijn Ouddorp konden klanten vorig jaar van januari tot ongeveer half maart het bedrag van de statiegeldbon beschikbaar stellen voor algemene hulp van Stichting OZO. Dit heeft het mooie bedrag van € 275,- opgebracht. De gevers en Albert Heijn Ouddorp worden hartelijk bedankt voor de mogelijkheid.
Bij bijna elke supermarkt is het mogelijk om, als de klant dit aangeeft, het statiegeld te besteden voor een goed doel. Doorgaans gaat dit om kleine bedragen, maar ook hier geldt: vele kleintjes maken één grote. Stichting OZO is heel blij met deze actie
Nieuwe brandweerwagen Nagydobrony
Wie het werk van Stichting OZO al langer volgt, weet dat naast de zorgverlening aan de allerarmsten, ook het brandweerwerk een belangrijke plaats inneemt in de hulpverlening van OZO. Dit heeft verschillende redenen. De brandweer in Oekraïne is niet zo goed uitgerust als in Nederland. Veelal moeten zowel de vrijwilligers in de dorpen als de beroepsbrandweerlieden in de grotere plaatsen met oud en inferieur materiaal hun taken vervullen. Vanwege de slechte wegen en het niet zo voorzichtige rijgedrag is het aantal ongevallen heel groot. Verder is een groot deel van de woningen niet brandveilig. Sommige elektrische installaties zijn zó slecht dat er veel woningbranden zijn, ook als gevolg van slecht onderhouden kachels en verwarmingsinstallaties. Daarom helpt Stichting OZO deze brandweerkorpsen regelmatig met materiaal en soms ook financieel als het nodig is om elektriciteit naar de kazerne aan te leggen of als de brandweerwagens geen brandstof meer hebben. In het verleden hebben ook brandweermensen van het eiland regelmatig hulp geboden door het schenken van materialen en dergelijke.
De laatsten jaren is er zelfs binnen het OZO-bestuur een speciale brandweerman in functie die de brandweermensen in Oekraïne bijstaat met behulp van instructies en het schenken van materialen. Deze man is Hans den Hartog uit Aerdenhout. Hij is ieder werkbezoek aanwezig en bezoekt de verschillende brandweereenheden in de omgeving van Nagydobrony.
Hij vertelt: “Toen ik in 2014 voor het eerst kennismaakte met het korps van Nagydobrony, verkeerde het korps en het materieel in zeer slechte staat. De brandweerwagen die er toen stond, was een oude Russische wagen van het merk Zil uit eind jaren 60. Als ze een uitruk hadden voor brand moest de Zil eerst worden aangeslingerd omdat de accu niet meer werkte. Verder lekten er acht van de tien slangen. In de loop der jaren hebben we er hard aan gewerkt om dit korps van beter materiaal te voorzien, zodat ze fatsoenlijk en zonder grote gebreken een brand efficiënt konden bestrijden. Ook hebben we dit korps, maar ook andere brandweereenheden in de regio kunnen voorzien van hulpverleningsmaterialen waarmee slachtoffers van auto-ongevallen bevrijd konden worden”. In de loop der jaren kreeg de brandweer van Nagydobrony nog verschillende andere oude brandweerwagens. De laatste was een Tatra uit Hongarije, een grote auto maar hij kon niet harder rijden dan 50 km per uur.
Eind vorig jaar gebeurde er iets bijzonders dat ook Hans verwonderde. “Je kunt het je haast niet voorstellen maar in december kreeg men een gloednieuw brandweervoertuig. Dit was een Russische MAZ met een Belarus-motor.
De wagen heeft 5000 liter water aan boord en 500 liter schuim, 25 slangen van diversen maten en zes straalpijpen. Verder twee verdeelstukken, een stroomgenerator, een kettingzaag, een doorslijpzaag, elektrisch bedienbare schijnwerpers, handlampen, een overdrukventilator, diverse ladders, ademluchttoestellen en radioverbindingen, portofoons, achteruitrijcamera, een dakwater- en een bumperkanon voor natuurbrandbestrijding.
Verder is er nu ook GPS en nog veel andere zaken. Een juweel van een voertuig dat niet onder doet voor Nederlandse voertuigen, kortom een mooie aanwinst voor Nagydobrony waar ze veel jaren mee vooruit kunnen”, aldus een blij verraste Hans den Hartog.
Gezondheidszorg in de praktijk rondom verzorgingshuis Rehoboth
In de OC’s proberen we regelmatig één van de medewerkers van Stichting OZO aan het woord te laten. Op deze manier hopen we verschillende facetten uit het dagelijks leven in het werkgebied van OZO onder de aandacht van de lezers te brengen. Deze keer laten we Ildikó aan het woord. Zij is één van de verpleegkundigen die werkt in verzorgingshuis Rehoboth in Nagydobrony. Via de mail stelden we haar een aantal vragen over hoe de gezondheidszorg in de breedste zin van het woord functioneert in het werkgebied van Stichting OZO
Ildikó heeft de opleiding voor verpleegkundige gevolgd. Dit is een Hbo-opleiding en de opleiding is een kwalitatief goede opleiding. De gezondheid van de mensen in de regio rond Nagydobrony is over het algemeen redelijk. “Het hangt ook wel een beetje van het seizoen af”, zo geeft ze aan. Momenteel zijn er opvallend veel mensen die last hebben van hoge bloeddruk en ook diabetes neemt steeds meer toe. Verder zijn er deze winter ook veel mensen die last hebben van koortsblaasjes.
Op dit moment is de medicijnvoorraad in de regio aardig op orde. “In Nagydobrony zijn drie apotheken, daar zijn naast de in Oekraïne vervaardigde medicijnen ook buitenlandse geneesmiddelen te verkrijgen. Dit is wel afhankelijk van de financiële situatie van de mensen. Als je een pensioen hebt dan kunnen de gewone medicijnen doorgaans wel betaald worden, maar voor wie geen pensioen heeft, zijn de kosten voor medicijnen wel erg hoog”, aldus Ildikó. Uit het gesprek met Ildikó blijkt dat de ziektekostenverzekering niet te vergelijken is met die in Nederland. Zij vertelt dat de verzekering in Oekraïne werkt via elektronische registratie. Via die verzekering zorgt de staat voor een bijdrage in de kosten van medicijnen. Dit zijn de goedkoopste medicijnen voor bijvoorbeeld: diabetes, ziekten aan het hart en astma. Volledig betaalde zorg is ook mogelijk. Dit kan bij particuliere ziekenhuizen en laboratoria. Deze kosten zijn hoog en de doorsnee inwoner van deze regio kan deze kosten nooit opbrengen. In Oekraïne vinden, door de in slechte staat verkerende wegen en auto’s, veel ongelukken plaats. Ook komen er regelmatig branden voor. Het gevolg is dat er veel gewonden vallen. Als er een incident gebeurt komt naast de brandweer ook een ambulance zo snel mogelijk ter plaatse. Als de ambulancedienst de gewonde ‘stabiel’ heeft gekregen, wordt het slachtoffer vervoerd naar het districtsziekenhuis of naar een gespecialiseerd ziekenhuis in een grotere stad in de buurt.
Volgens Ildikó leeft niet iedere inwoner van de regio gezond. Dit komt omdat er veel oudere mensen zijn, die weinig inkomen hebben. Ze kunnen daarom minder gezond voedsel kopen en ook wordt er nog veel gerookt en sommigen drinken te veel alcohol. “Niet iedere oudere kan rekenen op hulp van hun kinderen omdat veel jongeren uit onze omgeving naar het buitenland vertrekken. Ze kunnen daar veel meer verdienen en komen maar enkele keren per jaar naar huis”. Wat corona betreft staat het gebied rondom Nagydobrony er goed voor, als we naar de landelijke cijfers kijken, zo vertelt Ildikó. “Bij ons (februari) is ongeveer 65 % van de bevolking gevaccineerd. Momenteel is men volop bezig om ook de boosterprik uit te delen. Voor deze derde prik hoeven de mensen zich niet te registreren”.
“Wij zijn blij dat de zorg van Rehoboth ongehinderd door kan gaan. Dit wordt mogelijk gemaakt door Stichting OZO, die er ook voor zorgt dat alle medische zorg die we aan de bewoners van het bejaardenhuis kunnen leveren, heel goed van kwaliteit is. Omdat wij geen staatssteun krijgen, kunnen we niet zonder de hulp van St. OZO”.
Triest verhaal: Lajos Tóth overleden
Omdat vorige jaar de corona dreiging wat afnam kon men in Rehoboth weer beginnen om nieuwe bewoners te plaatsen. Eén van deze nieuwe bewoners stelden we in de vorige OC voor. Het was de toen 65-jarige Lajos Tóth. Hij was in september in het bejaardenhuis komen wonen
Zijn levensverhaal was heel triest. Hij had veel meegemaakt: een scheiding, het overlijden van zijn tweede vrouw en veel omzwervingen. Deze man was getekend door het leven en had regelmatig last van depressieve momenten en dan had hij zelfmoordneigingen. Hierbij speelde natuurlijk ook mee wat hij in het verleden heeft meegemaakt. Het personeel van Rehoboth heeft er desondanks alles aan gedaan om zijn leven in het bejaardenhuis naar zijn zin te maken. Maar dit mocht niet baten, hij kon maar niet wennen in zijn nieuwe omgeving. Op een dag in december deed hij tot ontzetting van bewoners en personeel een zelfmoordpoging in Rehoboth. Het personeel greep direct in en er werd een arts en een ambulance gebeld. Er was direct overleg met de familie: moest de man naar een psychiatrische kliniek of naar familie? De familie besloot voor het laatste. Enkele dagen later informeerde de directeur van Rehoboth Jenö bij de familie hoe de situatie was. Hij kreeg de zoon aan de telefoon. Lajos Tóth bleek een hartaanval te hebben gehad die dodelijk was. Ondertussen was hij al begraven (in Oekraïne begraaft men een overledene doorgaans op de dag van overlijden). Dit bericht bracht grote verslagenheid onder de bewoners en het personeel van Rehoboth. Het bestuur van Stichting OZO werd er weer eens bij bepaald dat er ook situaties zijn die anders lopen dan meestal wordt verwacht. Er is niet veel bekend over de nabestaanden van deze man maar het bestuur van Stichting OZO hoopt dat ze kracht en troost van de Heere mogen ontvangen rondom dit verlies.
Hulp aan de kinderen van Bátyú
De kinderen zijn geliefd en krijgen hulp èn… hoop op een betere toekomst
Zoals al vermeld in de vorige Onderling Contact is Stichting OZO een nieuw project gestart. Via dit project wordt de komende tijd geld opgehaald en middelen ingezameld voor ‘Hulp aan de kinderen van Bátyú’. Kinderen worden opgevangen in de pastorie van het predikantenechtpaar Kacsó in Bátyú. Deze kinderen verkeren allen in een onveilige en heel armoedige thuissituatie. Drie keer per week worden ze door gemeenteleden van de kerk in Bátyú opgevangen. Ze krijgen daar eten, kleren en een wasbeurt. Om wat meer duidelijkheid te krijgen over de leefsituatie van die kinderen, volgt hier het levensverhaal van Erzsike Haklik, één van de kinderen van Bátyú
Erzsike is een klein meisje van 13 jaar. Ze woont in Bátyú (Batovo), Oekraïne. Ze zit in het achtste leerjaar van de plaatselijke school. Zij is enig kind. Het gezin waarin ze leeft heeft grote problemen. Haar beide ouders zijn alcoholist. Haar leraar van die school vertelt dat het enige bed van Erzsike een kartonnen doos was. Haar ouders gaven niet veel om haar omdat haar vader naast zijn verslaving ook gezondheidsproblemen heeft. Haar moeder heeft naast haar alcoholprobleem ook psychische problemen.
De moeder verliet ongeveer twee jaar geleden helaas het gezin en liet Erzsike achter met haar vader. Wel bezoekt ze haar dochtertje nog van tijd tot tijd. Toen haar moeder vertrokken was kwamen alle huishoudelijke taken op de schouders van Erzsike neer. Het gezin woont in een klein huisje naast het plaatselijke Romakamp. De predikantsvrouw Kacsó Dora vertelt: “Op een nacht, ongeveer een jaar geleden, kwam Erzsike huilend naar ons toe. Haar vader had haar buitengesloten. We namen haar mee naar huis en probeerden met de vader te praten. De man was weer dronken en hij merkte niet eens dat zijn dochter niet in het huis was toen hij het op slot deed. Maar hij beloofde ons dat hij voorzichtiger zou zijn
Vanwege de moeilijke omstandigheden waarin het meisje leefde, heeft onze kerk besloten om Erzsike te gaan helpen. We hebben verschillende keren kleding voor haar gekocht en ook voor eten gezorgd. Ze kwam regelmatig naar de kerk en de jeugdgroep. Maar door de jaren heen realiseerden we ons dat de hulp die we gaven niet genoeg was”.
De gemeenteleden hebben het hulpverleningswerk uitgebreid onder de naam “The Shelter”. Van hieruit wordt hulp geboden. Niet alleen aan Erzsike, maar aan alle andere kinderen, die zich in een soortgelijke situatie in het dorp bevinden. “Ze geniet van de tijd die ze bij ons doorbrengt. Ze is hier geliefd en kan zich veilig voelen. We willen haar niet alleen eten en kleding geven, maar ook hoop op een betere toekomst”, aldus de predikantsvrouw.
Overweldigend!
De afgelopen weken zijn voor ons als bestuur van OZO heel intensief geweest. Dat leest u ook in deze OC. Bij ons werk werden we ook nu weer bijzonder gesteund. De vele reacties die we kregen waren overweldigend. Er is veel geld binnengekomen. Dit waren financiële giften van particulieren en bedrijven (soms werd er geld bij één van de bestuursleden in de brievenbus gegooid…). En verder waren er spontane acties waarmee geld werd bijeengebracht.
We weten dat we niet volledig kunnen zijn, maar hieronder een greep uit de vele acties: De familie van Doeland uit Nijkerk maakte fotokaarten en verkocht deze t.b.v. ons werk. De opbrengst van een muziekavond van de SGP was voor OZO. Dit leverde een mooi bedrag op van maar liefst € 1.100,-; Tanja Troost kreeg € 500,- overhandigd van Jouw Marktkraam in Ouddorp; Kaleb en Hesron zamelden statiegeldflessen in. Dit leverde € 20,- op; Ria van der Wende zamelde in een mum van tijd allerlei hulpgoederen in; Een donateur schonk 80 nieuwe verbandscharen en zo waren er nog veel meer acties, zoals die van die twee broertjes die koekjes thuis bakten voor Oekraïne.
Stichting OZO bedankt alle gevers -ook zij die hier boven niet genoemd zijn-, zoals kerken, bedrijven, organisaties en particulieren. Verder ook veel dank aan onze trouwe ‘volgers’ die ons werk in hun gebeden voor Gods troon hebben gebracht. Wij zijn juist nu heel blij met het grote draagvlak voor ons werk voor de allerarmsten in Oekraïne.
|
Copyright © 2011 | Sitemap | Webdesign & development by St. OZO | Sponsored by XSARUS
|
Foto's werkbezoek 69, van 7 februari t/m 16 februari 2024.
|
|
Nieuwste editie!
