Donderdag 24, Vrijdag 25 en Zaterdag 26 oktober; Donderdag was de dag van vertrek naar huis, dit gold althans Albert, Herman, Michel en Teun. Maar we beginnen met de avonturen van Hans en Laurens&Laurens, die zaterdag naar huis gaan. Donderdagmorgen togen zij naar de brandweer van Chop waar een ontmoeting was met de hoogste commandant van de regio. De man was erg nieuwsgierig geworden naar ene Hans uit Nederland die ijverig kazernes voorziet van materialen en kennis. Dus vertelde Hans over het werk van Stichting OZO, waar het brandweerproject onderdeel van uitmaakt en over de mogelijkheid om in Nederland gebruikte nog goede materialen te verzamelen, te inspecteren en/of te repareren en aan te bieden in Oekraïne. De hoofdcommandant was zeer onder de indruk en uitermate blij met deze gang van zaken. Hij vroeg of alles naar wens verliep en hiervan maakte Hans handig gebruik. Want er waren enige tijd geleden een aantal helmen kwijtgeraakt bij een bepaalde kazerne en niemand wist waar ze gebleven waren. De verbolgen hoofdcommandant beloofde de verantwoordelijke persoon hiervoor op het matje te roepen. En vervolgens maakte hij de afspraak met Hans om samen een inventarislijst van alle geschonken materialen te maken van elke kazerne, waarop hij zelf toezicht zal houden. Kijk, dat zijn mooie ontwikkelingen: controle en toezicht!
Na deze goede ontmoeting trakteerde een jarige brandweerman Hans en L&L op een lunch in een restaurantje, ook weer leuk!

Intussen werd door het vertrekteam de laatste hand gelegd aan de werkbezoekpunten, nog foto’s en film gemaakt op de boerderij en in Rehoboth en zo werd het 15.00 uur en tijd om afscheid te nemen van onze vrienden. Een afscheidsronde langs de bewoners en personeel en tenslotte van Jani en Jenö en hun vrouwen. Trouwens, er moet nog vermeld worden dat in deze week Jenö en Erzsó opa en oma zijn geworden van twee kleinzonen! Helemaal blij, gelukkig en dankbaar.
Zo werd de Mercedes bus om 15.30 gestart en reden we naar de grens in Kaszony. Daar kregen we te horen dat de Hongaarse grens gesloten was vanwege drukte. Dus rechtsomkeert naar de volgende grens in Beregsúrany. In no-time waren we aan Oekraïense zijde door de controle heen maar in het niemandsland begon de misère. Een enorme rij voertuigen stond in afwachting van de grenspassage naar Hongarije. We hoorden dat deze narigheid voortkwam door langzaam werkende en niet geïnteresseerde Hongaarse douaniers, die er bepaalde lol in zagen om toch vooral niet op te schieten. Toegegeven, de controles om in de EU te komen moeten streng zijn maar deze manier van werken siert de Hongaren niet! Samenvattend duurde de totale grenspassage bijna zes uren, van 16.00 tot 21.45. Maar vooruit, we konden daarna richting huis.

Vrijdag, en we gaan weer verder met Hans en L&L, was een dag waarop Jani de mannen meenam naar enkele hulpadressen om hen te laten zien dat er nog werkelijke armoede is in Oekraïne. Op een adres troffen zij een gezin aan waarvan een zoon leed aan epileptische aanvallen en leukemie. De verdrietige ouders vertelden dat er geen geld was voor verder onderzoek. Dus besloten L&L € 100,- te schenken voor een eerste ziekenhuisonderzoek van de ziektes van deze jongen. Dit hartverwarmende gebaar werd door de ouders uiteraard in grote blijdschap aangenomen! In een tweede bezoek ontmoetten zij een gezin met zes kinderen waarin de moeder moest zorgen voor haar kroost, vader had weinig of geen belangstelling voor zijn gezin en besteedde de inkomsten liever door aan Bacchus te offeren. Intussen leden vrouw en kinderen honger en L&L zouden L&L niet zijn als ze niet alle overgebleven munten en bankbiljetten bij elkaar sprokkelden om vervolgens naar de winkel te gaan, een voedselpakket samen te stellen en dit aan te bieden aan een dolgelukkige moeder. Dat deze twee bezoeken een onuitwisbare indruk heeft nagelaten in twee Nederlandse jeugdharten lijdt geen twijfel. Dat er daarna daadwerkelijk actie ondernomen wordt zegt veel over een groot hart van jongeren die willen geven van hun overvloed. Én daarbij ervan overtuigd zijn dat zó de Heere gediend wordt: een druppel water geven in Jezus’ Naam. Jongens: we zijn onder de indruk! God zegene jullie en je hulp!

Het vertrekteam had op deze vrijdag een voorspoedige thuisreis onder prima weersomstandigheden. Moe maar voldaan bereikten we om 23.00 uur Middelharnis, in het besef dat we mogen terugzien op een gezegend werkbezoek waarin we onze naaste mochten dienen. De vele indrukken gaan weer verwerkt worden, rust is nodig om straks de dagelijkse werkzaamheden weer ter hand te nemen.

Zaterdag hopen Hans en L&L weer thuis te komen. We hopen en bidden om een veilige thuisreis. Het vertrekteam haalde de Mercedes bus en de aanhanger door de wasstraat en bracht de bus weer in Ouddorp. Opnieuw danken wij Kees Sperling voor het feit dat we gebruik mochten maken van de bus inclusief brandstof. Dankbaar als we zijn bidden we Kees ook alle goeds toe met betrekking tot zijn gezondheid. Wat dat betreft is er geen verschil tussen mensen waar dan ook in deze wereld. Gezondheid en ziekte kan door iedereen ervaren worden, armoede of rijkdom, het gaat er maar om waar het heen leid! We eindigen deze Volg Ons met enkele regels uit Psalm 49 (berijmd):

Gij volken, hoort, waar g’ in de wereld woont,
’t zij laag van staat, of hoog met eer bekroond,
’t zij rijk of arm, komt, luistert naar dit woord!
Mijn mond brengt niets dan lout’re wijsheid voort.

Dank voor het meeleven, ook voor de berichten in het gastenboek. DV tot een volgende keer!!

Woensdag 23 oktober; Vandaag de grote klussen dag! Vóór het ontbijt werd er al een kijkje genomen bij het maisveld, gelukkig geen negatieve gevolgen na de brand. Voor de zekerheid is de brandweer vannacht nog langs geweest. Na het ontbijt werd het team gesplitst. Albert en Michel gingen aan de slag met de waterfilterinstallatie. Het systeem heeft nu eenmaal onderhoud nodig en dit werd door onze techneuten naar tevredenheid opgelost. Ook werd door hen een mankement aan de hogedrukreiniger verholpen. Herman en Teun gingen samen met Jenö film en foto opnames maken in Som, van de ‘woning’ van een nieuwe Rehoboth bewoner. Hoe deze man, sinds drie jaar 100% blind, het hier heeft kunnen volhouden tart elke beschrijving. Daarna naar de polikliniek voor een gesprek met een vrouwenarts om over te gaan tot de aankoop van een Colposcope. Zoals we als OZO team beloofd hadden na de renovatie van de kliniek is dit een eerste aanzet tot de aanschaf van apparaten. Intussen waren Hans en Laurens&Laurens druk bezig om een brandweeroefening voor het korps van Nagydobrony in elkaar te zetten. L&L zaten bekneld in een auto na een aanrijding en het korps moest met gezwinde spoed hen bevrijden. Nou ja, het een en ander ging gepaard met grote brullen van Hans, hoe het wel en vooral hoe het niet moest met het knipgereedschap en de Oekraïense commandant was al even luidruchtig. Helder dat de mannen enorm moeten wennen aan de Hollandse manier van werken, maar door zo’n oefening leren ze heel veel én ze zijn leergierig! L&L werden in ieder geval bevrijd uit hun penibele situatie. Alles samenvattend is het Brandweerproject een zeer goed project, Hans kwijt zich voor 100% van zijn taak en is zeer geliefd bij de regionale brandweerkorpsen! Morgen vervolgt Hans zijn brandweerproject en er zullen zelfs televisieopnames gemaakt worden! Hoe dan ook, we zien het wel, in ieder geval kreeg Hans vandaag als blijk van waardering een prachtig schilderij en een fotoboek van het Karpatengebied, aangeboden door het korps van Nagydobrony!
Probleem met de riolering in Rehoboth. Jenö en Jani spoten onder hoge druk het systeem door en gelukkig was het opgelost. De terreinknecht van Rehoboth verwisselde de meegenomen en gedeeltelijk gesponsorde (sponsors gevraagd!) banden van de heftruck zodat dit zo welkome hefvoertuig weer een aantal jaren dienst kan doen. Herman en Teun gingen samen met een verpleegster de laatste drie nieuwe bewoners interviewen. In een internationale mix van Oekraïens, Hongaars en een piepklein beetje Engels kwamen de interviews tot stand, informatie voor het adoptieprogramma. Tenslotte reden we naar het maisveld waar de negen hectare mais gedorst werden door een ingehuurde combine eigenaar. De opbrengst was naar verwachting en de mais ligt nu, vanavond om 10 uur, opgeslagen in de schuur van de Rehoboth boerderij. Het mag niet onvermeld blijven dat onze meegereisde Laurens&Laurens met niet aflatende ijver hun beste beentje voorzetten om allerlei klusjes te doen. Bijvoorbeeld: blikken Hollandse verf voorzien van een Hongaars etiket en daarmee aangeven of de inhoud hoogglans of zijdeglans, voor binnen of buiten is. Hulde, heren!
Na deze drukke dag, zoals altijd druk richting het einde van het werkbezoek, was het avondeten in het restaurant van Ur Mítyu in Nagydobrony. Na dit gezellig en smakelijk samenzijn gingen we weer naar Rehoboth om deze Volg Ons te schrijven, de laatste planning voor morgen te maken zodat we morgen weer voldaan en alles afgewerkt de thuisreis kunnen beginnen. Zoals gewoonlijk krijgen jullie de laatste Volg Ons DV aanstaande zaterdagavond, als we behouden thuis mogen komen. Tot dan!

Dinsdag 22 oktober; Ook vanmorgen gewekt door een stralende zon. De nachten zijn fris maar overdag is het rond de 25 graden. Vandaag had Hans een afspraak met de brandweerploeg van Serednje. Met elkaar reden we daarheen, maakten kennis met de mannen en lieten Hans zijn ding doen, zie verder in deze Volg Ons. De anderen reden richting Munkács, even lekker over de enorme bazaar lopen, enkele dingen aanschaffen voor de projecten. Onderweg eten op een rustig plekje in de Karpaten op de onovertroffen Oekraïense manier: met vlees, brood, uien en paprika’s op een houtvuurtje een kostelijke maaltijd bereiden in de rust van de bergen en de natuur die zich in de meest mooie herfstkleuren laat zien. Wél een grote schrik op de terugweg: door een bermbrand of wat dan ook kwam een zeven hectare groot OZO mais perceel in gevaar. Op tijd werden hulptroepen ingeschakeld en werd erger voorkomen.
We geven de pen door aan Hans den Hartog. Verslag van onze brandweer deskundige.

Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Hans den Hartog en ben werkzaam bij de VRK (Veiligheid Regio Kennemerland) en mijn werkzaamheden bestaan hoofdzakelijk uit het opleiden en oefenen van brandweermensen en ben tevens beheerder van de oefentoren.
In 2013 ben ik in contact gekomen met Stichting OZO, ze hadden een stukje in het vakblad van de brandweer geschreven en vroegen om hulp en daar heb ik op gereageerd.
In 2014 ben ik voor het eerst meegegaan en daarna was ik verkocht (lees: verslaafd) aan Oekraïne, ik ga nu elk jaar drie keer mee.
In de loop van de tijd heb ik in Oekraïne een hele vriendenkring op gebouwd aan brandweerlieden, waarin Facebook een belangrijke rol speelt.
Door mijn relaties bij Brandweer Nederland kan ik gelukkig aan verschillende materialen komen, wat ze hier in dankbaarheid in ontvangst nemen. De korpsen hebben hier bijna niets aan degelijk materiaal, zoals slangen met diverse toebehoren en hulpverleningsmateriaal. Denk aan redgereedschap (auto open knippen), er ontbreekt hier van alles. Dit komt hoofdzakelijk door geldgebrek en desinteresse van overheidswege, liefst willen ze dat de mensen het zelf regelen, dan kost het geen geld. De korpsen, zoals in Nagydobrony, Chop en Serednje hebben in de regel een of twee voertuigen tot hun beschikking waarvan de tweede wagen meestal dient als reserve en het korps bestaat uit vier of vijf man.
Ook is de waterwinning altijd een probleem, brandkranen zijn er niet en men is dus aangewezen op het meegenomen water in hun voertuigen (2400 liter en soms 6000 liter). Als dit op is moet er ergens water geladen worden. Dit kost tijd, ook de lange aanrijtijden (een half uur is niets) speelt mee.
Ik kan vanuit Nederland wel mooi materiaal meenemen en zeggen: alstublieft, hier is het, maar dat werkt natuurlijk niet. Ik probeer de kennis die we in Holland hebben vergaard over te brengen op de korpsen en dat gaat gelukkig steeds beter. Daarbij is de taal wel een grote handicap, maar een vertaalprogramma biedt uitkomst.
Vandaag heb ik de brandweer van Serednje bezocht en hen de nodige hulpverleningsmaterialen overhandigd en uitgelegd hoe ze dit het beste en op een veilige manier kunnen gebruiken.
Ook hier waren ze weer erg blij en leergierig, dat maakt dit werk zo leuk.

Hierbij deze Volg Ons. Dank voor de reacties en tot morgen!

Maandag 21 oktober; Een zonovergoten begin van de nieuwe dag. We maakten een soort van dagprogramma voor de rest van deze week. Voor vandaag besloten we de werkbezoekpunten af te maken, dit houd in dat alles wat belangrijk is voor de voortgang van de projecten intens goed doorgesproken wordt en zeker voor het boerderijproject ons richten op DV het volgende jaar. Momenteel liggen er nog enkele tonnen aan tarwe en mais op voorraad, in de hoop op betere beursprijzen in de komende tijd. Hiervan zijn we afhankelijk! Lage prijs is lage inkomsten, hoge prijs betekend hoge inkomsten.
Intussen wachtte Hans op het brandweerteam van Kisgejöc. De bevelhebber kwam, samen met de commandant van Chop, aangereden. Hans liet zijn speciaal ingerichte brandweermaterialen magazijn zien en de mannen waren compleet stil bij het zien van al die prachtige slangen en navenante blusmogelijkheden. Hans stelde voor om de brandweerauto van Kisgejöc naar Nagydobrony te halen en te voorzien van alles wat ze nodig hebben, maar o lala, dat gaf bezwaren. De brandweerauto staat namelijk steevast zonder benzine, dat is een standaard probleem bij de vrijwillige brandweer in Oekraïne. Áls er een brand uitbreekt in het dorp dient de commandant een paar literdoor hem zelf betaalde benzine mee te nemen. Wáát, zei Hans kwaad, dan schenk ik nu een tank benzine zodat jullie hierheen kunnen komen. Maar voor dat fenomeen moet toestemming gevraagd worden bij de kazerne in Úngvár. De toestemming werd verleend (met een benzinegift moet positief worden omgegaan, nietwaar?) en daar kwam Hans met het korps in een zeer gedateerde brandweerauto het Rehoboth terrein oprijden. Overigens niet zonder strubbelingen, onderweg hield de motor op en daar stonden ze in de middle of nowhere. Maar Oekraïners zijn niet voor één gat te vangen, de motorkap werd opengemaakt en ze doken gevijven onder de kap om te zien wat het probleem was. En jawel, het probleem bleek een kapotte bobinekabel die provisorisch gerepareerd werd. En rijden maar weer. Hoe dan ook werd het korps voorzien van blusmiddelen waar ze enorm blij en dankbaar mee waren. In een wolk van uitlaatgassen gingen zij weer huiswaarts.
Maar even wat anders: Laurens&Laurens gaven vandaag een gastles op het Lyceum in Nagydobrony. Dit én hun bevindingen van deze OZO dagen krijgt u nu te lezen. We geven de pen door.

Nu volgt er een kort verhaaltje vanuit de ogen van Laurens en Laurens. Na een heerlijke nacht slaap gingen er helaas twee wekkers om ons te wekken voor een nieuwe en geweldige dag in Oekraïne. Vooral Laurens Blonk heeft af en toe moeite met wakker worden, maar na een sterke bak koffie en even kort acclimatiseren in de heerlijke morgenzon, zijn we samen vol goede moed begonnen aan het voorbereiden van een les die we later deze dag op het gymnasium zouden geven. Wij spreken geen Hongaars en Nederlands spreekt men hier ook niet dus deze les moest worden voorbereid in het Engels. Dat vergde dus een flinke voorbereiding. Het idee vanuit OZO was om de les over een Nederlands thema te houden. We hebben gekozen voor de watersnoodramp, een mooi thema wat we konden delen met de jeugd van Oekraïne.
Na twee uur hard bikkelen was er een heerlijk ontbijt met gebakken ei, paprika en ui. Verkwikt, verzadigd en inmiddels wakker geworden, gingen we na het ontbijt verder met de les. Nadat de les afgerond en doorgesproken was, was het tijd om te vertrekken richting het gymnasium. Dit zorgde bij ons beiden voor wat gezonde spanning. We wisten immers niet waar we terecht zouden komen en of de leerlingen ons Hollandse Engels zouden kunnen verstaan. Na een korte autorit in de Caddy van Jenö kwamen we aan bij het gymnasium waar de klas en docent ons al stonden op te wachten.
Bij binnenkomst bleek al dat de leerlingen minder goed Engels spraken dan we van tevoren hadden verwacht, maar dat mocht de pret niet drukken. De les verliep soepel en de leerlingen luisterden geboeid. Wanneer we een vraag stelden gaf de klas niet al teveel response, maar volgens Teun is dat hier niet geheel vreemd.
Met een goed gevoel over de les vertrokken we met de benenwagen terug richting het verzorgingstehuis. Na een heerlijke douche vertrokken we naar Jani die ons had uitgenodigd voor een maaltijd. Die maaltijd was werkelijk verrukkelijk! Of zoals Teun het omschrijft: ‘Oooo man dit is toch zo lekker!’ Het is bijzonder om de gastvrijheid van onze Oekraïense vrienden te ervaren.
Na een korte wandeling arriveerden we terug in het verzorgingstehuis. Hier zitten we zoals iedere avond nog even gezellig bij elkaar. Het wordt ondertussen zo zachtjes aan tijd om deze drukke maar fijne dag af te sluiten. We kijken wederom terug op een heerlijke en gezegende dag!

Zondag 20 oktober; Na een prima nachtrust maakten we ons op om naar de kerk te gaan. We reden naar Kisdobrony en het bleek dat de dienst gehouden werd in het verenigingsgebouw want de kerkvloer wordt vernieuwd. Dominee Tamás was er niet vanwege het overlijden van zijn schoonmoeder. We waren blij verrast met zijn vervanger, onze overbekende en geliefde dominee Horkay. De gemeente hing aan zijn lippen toen hij preekte over Jacobus 1 vers 1:12. Na de dienst, Horkay spreekt goed Engels, hadden we nog een ‘nalezing’ over de preek. Het was een bijzonder fijne ontmoeting rond een open Bijbel. ’s Middags verzorgde adjunct-directeur János de huisdienst voor de bewoners van Rehoboth. Met aandacht werd er naar hem geluisterd en het is altijd weer mooi om te luisteren naar het zingen van de psalmen en liederen door de ouderen. Én de reacties van sommige ouderen op de verkondiging, zij en wij doen ons best om elkaar te begrijpen, soms is een Bijbeltekst al voldoende.
Tot aan het avondeten zaten we lekker in het zonnetje nog bij te praten over hoe dingen kunnen gaan in Oekraïne. Zoals het trieste verhaal van bewoner Daniel die door suikerziekte zijn beide benen kwijtraakte. Met het grote verschil dat een dokter bij been 1 zeven keer een stuk been er af opereerde (is dus 7x het operatiebedrag), terwijl een andere, meer humane dokter, besloot been 2 in één keer te amputeren (1x het operatiebedrag), want door de ziekte is het been toch niet te behouden. Dit zegt veel over de ongestructureerde gezondheidszorg in Oekraïne waarin veel artsen ongehinderd hun gang kunnen gaan.
Tot slot twee foto’s van onze geestdriftige gasten, Laurens&Laurens. Morgen verzorgen zij de Volg Ons en praten u bij over hun belevenissen. Goede nachtrust en tot morgen!

Zaterdag 19 oktober; Al heel vroeg in de morgen werden we gewekt door een stralende zon. Best wel vermeldenswaardig: voor de komende dagen wordt er prachtig herfstweer opgegeven met temperaturen boven de 20 graden. Het spreekt vanzelf dat een T-shirtje voldoende is in de dagelijkse bezigheden.
Na het ontbijt werd er een begin gemaakt met de projectbesprekingen samen met Jenö en Jani. Intussen werden er kasten in elkaar gezet voor de logeerkamers boven in Rehoboth. Het was eigenlijk een vergaderdag, zoals altijd heel belangrijk voor de samenwerking en een goede communicatie met onze Oekraïense medewerkers.
Hoe genieten we van onze gasten! Laurens&Laurens zijn heel de dag bezig geweest met het opruimen en schoonmaken van een kamer op de bovenverdieping. Vervolgens werd het kachelhuis, waar allerlei gereedschap ligt, belangrijk en onbelangrijk, leeggehaald en netjes gesorteerd. Zij maakten een inventaris van alle materialen, want straks in de werkplaats van de nieuwe kapschuur krijgt alles een plaats. Netjes en geordend zoals het in een goede werkplaats hoort. Verder heerlijke en open gesprekken over hen en ons, het leven in Oekraïne en meteen ook geestelijke gesprekken.
Al met al een mooie dag: besproken wat voor OZO belangrijk is, contacten met personeel en bewoners. Door het mooie weer zitten de bewoners buiten en bespreken datgene wat hen bezig houd. Niet moeilijk om dan aan te haken en te informeren naar hun welstand. Van hun kant zijn zij zo mooi betrokken op ons. Hoe is het met jullie gezinnen? Hoe is het met Wim, Tanja en de kleine Geke? Met Kees? Met Jan? Met Janneke? In de drukke werkzaamheden in het werkbezoek zijn er dan altijd rustpunten, tijd voor gesprek en ondanks ons gebrekkige Hongaars toch herkenning, niet in het minst in het geloof in Christus. Hoewel rustpunten soms ook onrust veroorzaken. Wat te denken van onze zeer gewaardeerde hoofdzuster die de diagnose kanker kreeg aan een van haar organen...
Hans ging ’s middags naar Chop voor een ontmoeting met de bluseenheid aldaar.
We waren vanavond voor het avondeten te gast bij Jenö en zoon Kristian. Als zo vaak smaakte het gegrilde vlees en de groentesalade verrukkelijk! Pluim voor vader en zoon, want vrouw en moeder Erzsó verblijft nu in het Hongaarse Debrecen waar zij zorg draagt voor haar dochter Erika die in afwachting is van de geboorte van een tweeling.
Nu zitten we aan het einde van deze dag te typen, na te praten en deze Volg Ons te maken. Veel leesgenoegen en gezegende zondag!

Woensdag 16, 17 en 18 oktober;

Woensdag
Weer een nieuw werkbezoek! Na alle voorbereidingen, zoals de kar laden en de bus ophalen bij de Branding te Ouddorp, werd het woensdagavond 17.30 uur. We verzamelden bij Michel thuis en op de gebruikelijke manier begonnen we de reis met Bijbellezing en gebed. Even over zessen reden we weg en uitgezwaaid door onze dierbaren reden we Flakkee af. Vergezeld door een miezerige regen reden we het Brabantse land in en werden al snel afgeremd door de tractoren van de vandaag protesterende boeren die huiswaarts togen. Geef ze eens ongelijk. Toch zou een Oekraïense boer totaal jaloers worden op het materieel wat naar Den Haag toog!
De regen werd heviger. Duitsland was nat en zo reden we in de nachtelijke uren tot...

Donderdag
... de volgende morgen. In Oostenrijk zette de heerlijke ochtendzon de herfstkleuren in een prachtig perspectief. We genoten van de reis die verder door Hongarije voerde. Rond Boedapest een enorme file door wegwerkzaamheden en aan het eind nog eens een oponthoud door een aanrijding tussen twee voertuigen, de eigenaren stonden gezellig op de rijbaan de benodigde formulieren in te vullen. Daarna ging het voorspoedig tot de grens met Oekraïne. Met onderweg een prachtige zonsondergang op de Donau. Rond 01.30 reden we Nagydobrony binnen en na enkele minuten stonden we op het terrein van verzorgingshuis Rehoboth, verwelkomd door de nachtdienst. Onderweg nog een merkwaardige tegenligger: een auto zonder verlichting maar mét zaklantaarn!

Vrijdag
Dagje bijkomen. De hulpgoederen werden gelost en we stelden ons op de hoogte van de omstandigheden van de bewoners van Rehoboth en bezochten het boerderijproject. Gisteren waren Hans met onze gasten Laurens en Laurens per vliegtuig aangekomen. Deze twee Driestar studenten gaan in de komende tijd voor hun studie opdracht een gastles verzorgen op het Lyceum in Nagydobrony en intussen zich een beeld vormen van de Stichting OZO projecten in het algemeen en de verzorging in Rehoboth in het bijzonder. Heel mooi om deze twee jongeren om ons heen te hebben en met elkaar te delen hoe zij dingen ervaren.
De foto’s mogen spreken tot uw verbeelding. Voor nu een tot morgen!

Werkbezoek 60; Het komend werkbezoek is aanstaande! Met de transport bus van de Ouddorpse firma ‘de Branding’ en de volgeladen aanhanger reizen we weer naar Oekraïne. Het vertrek is gepland op woensdagavond 16 oktober. Na aankomst houden wij ons bezig met de projectontwikkelingen. Intussen reizen twee studenten van het Goudse Driestar College mee om een gastles te verzorgen voor de leerlingen van het Lyceum in Nagydobrony over de watersnoodramp van 1953. Op vrijdag 25 oktober hopen we weer thuis te zijn, vol met ervaringen van het werkbezoek. Op onze website www.stichting-ozo.nl kunt u op Volg Ons meeleven. Stuur eens een reactie!