Zaterdag 30 januari; We zijn weer thuis. Onze taxichauffeur bracht ons in Debrecen op het vliegveld en na twee uur vliegen landden we veilig op Eindhoven Airport. Anderhalf uur later kwamen we behouden in Middelharnis aan. De belevenissen werden gedeeld met de mede OZO-ieten en families/gezinnen. Het werkbezoek ligt weer achter ons. Iedereen bedankt voor het meeleven. DV tot de volgende keer!

Vrijdag 29 januari; Vandaag, de laatste werkbezoekdag (!), maken we een trip richting Beregszász en omstreken om hulpadressen te bezoeken. Minpuntje was het slechte weer: miezerig en zeer mistig. En dus oppassen geblazen in het chaotische Oekraïense verkeer (soms drie dik inhalen, in een bocht, met dichte mist….). Pluspunt is het feit dat we de komende tijd weer allerarmsten in Rehoboth zullen verwelkomen. Maar voor het zover was gingen we eerst naar de kleuterschool in Nagydobrony om de resterende gebreide kleding uit te delen. Altijd een dankbaar gebeuren midden in de winter. We dronken er nog een kop koffie en gingen naar Beregszász voor de adressen. In de stad zelf kochten we kaarten in een christelijke boekhandel voor het Adoptie Programma. Ver in de middag gingen we huiswaarts en namen we afscheid van de bewoners, want morgen moeten we vroeg uit de veren voor het vertrek naar huis. We sloten het werkbezoek af bij Jenö thuis met Bijbellezing en dankgebed, gingen naar Rehoboth om de laatste puntjes op de i te zetten en maken de laatste Volg Ons. Als alles goed mag gaan zijn we morgen weer thuis na een goed, vruchtbaar en constructief werkbezoek, waarin we gezamenlijk het goede voor onze naaste mochten zoeken én vinden. God alleen de eer!

Donderdag 28 januari; Naar buiten kijkend om een uur of acht zagen we regen en nog eens regen. Geen spoortje zon was er te zien. Maar niet getreurd, de plicht roept! Tanja en Janneke gingen naar beneden met Jan, inclusief fototoestel, om bij het Bijbel uur te zijn en met de bewoners bezig te zijn. De bewoners vinden al die belangstelling prachtig. De taalbarrière vormt geen enkel probleem; de taal van het hart spreekt boekdelen. Teun en János gingen kijken bij een stuk Rehoboth land waarop geploegd werd. Weer terug was er visite: de heren Mastenbroek en Wittekoek uit Sommelsdijk brachten een bezoek aan Rehoboth, zelf ook bezig aan hun projecten in Oekraïne. We dronken samen koffie en vertelden elkaars belevenissen. Een bijzonder leuke ontmoeting! Inmiddels was Jenö naar Úngvár om de aangekochte nieuwe wasmachine op te halen. Al een tijdje moest het personeel het met één wasmachine doen dus een nieuwe was hoognodig. Het apparaat werd door het personeel met gejuich ontvangen. Daarna vertrokken we, met enkele dozen gebreide kleding in de kofferruimte, naar een aantal dorpen zoals Rafajna en Barkaszó, om hulpadressen te bezoeken. Aan de gezinnen met kinderen werd de kleding gegeven. Aan de foto’s is te zien in welke trieste en uitzichtloze omstandigheden kinderen moeten opgroeien….
Aan het eind van de middag gingen we nog even op kraamvisite bij de dochter en schoonzoon van Jenö en we bewonderden hun wolk van een dochter!
De avondmaaltijd werd genoten bij Jenö en Erzsó en na het heerlijke eten en het fijne samenzijn werden we weer in Rehoboth afgeleverd. Nu is het avond en het regent nog steeds. Het maakt alles nog triester dan het al is. Maar: we mochten vandaag weer gesteund worden in onze overtuiging dat elke hulp belangrijk is. Iedereen bedankt voor sms’jes en verdere berichten. Welterusten!

Woensdag 27 januari; We hadden een vroeg ontbijt, want we gingen op tijd weg om een bezoek te brengen aan de school in Járok. In de Caddy laadden we een flink aantal dozen gebreide kleding in, die de jeugd in Járok goed kan gebruiken. De tocht erheen, door de besneeuwde Karpaten bergen, was prachtig. Op school volgde een hartelijk weerzien met leraren en leerlingen. Er was een nieuwe lerares Engels die onze stichting bedankte voor alle hulp in de achterliggende jaren. We namen foto’s en dronken een kop koffie. Als er breidames in Holland zijn die op Volg Ons kijken: heel hartelijk bedankt namens de jeugd van Járok!! We reden terug richting Úngwár, naar de markt, waar een nieuwe wasmachine aangeschaft werd. Verder keken we naar een goede motorkettingzaag, maar Jenö kijkt nog even verder. Zoals gewoonlijk oriënteert hij zich op de beste en goedkoopste aanbieder en gaat dan over tot aankoop. Weer terug deden we met Jenö nog een rondje rond Rehoboth om nog enkele zaken te regelen. De avondmaaltijd genoten we bij OZO medewerker Jani, zijn vrouw en twee schattige kindertjes. We hadden het goed en gezellig met elkaar! Weer thuis nadert de tijd dat we gaan Skypen met de broeders in Holland. Intussen fluistert een verpleegster me in het oor: Rehoboth heeft in februari haar 10-jarig bestaan. Tjonge, dat is ook zo: al weer tien jaar verzorging van ouderen; een warm thuis voor de bewoners. We zien beweging op Skype: we gaan contacten met Holland. Vandaag was het dooiend weer, druilerig en mistig. Tot morgen!

Dinsdag 26 januari; Na het ontwaken werpen we een blik naar buiten en we genieten van het uitzicht: het heeft flink gesneeuwd en vergezeld van een winterzon ziet alles er mooi winters uit. Helaas is de dagelijkse werkelijkheid voor veel mensen minder zonnig, want de problemen zijn door de waardedaling van de Oekraïense munt alleen maar toegenomen. Beneden treffen we Jani aan in gesprek met een bewoonster ter voorbereiding op de dagopening. In het kachelhuis is iemand bezig met het maken van bezems. We begeven ons naar het kantoor om samen met Jenö en Jani de projecten te bespreken. Het complete reilen en zeilen van OZO in Oekraïne wordt besproken. Buitengewoon blij zijn we met elkaar over de positieve voortgang, terwijl andere zaken om aandacht en goed nadenken vragen. Maar het teamwork staat en daar zijn we geweldig blij mee.
Ver in de middag gingen we nog een luchtje scheppen en Jan maakte een foto van een gezelschap op de paardenkar, die zo te zien ergens vette lol om hadden.
’s Avonds waren we uitgenodigd bij hoofdzuster Erika, haar man en hun twee zonen voor de avondmaaltijd. Het eten was voortreffelijk en de contacten werden verstevigd. We spraken onze waardering uit richting Erika voor haar werkzaamheden in Rehoboth.
De sneeuwval ging later op de dag over in regen. Vanavond lichte vorst, totaal geen wind en dus nog even genieten van het prachtige winterlandschap vanaf het balkon…… Morgen verder!

Maandag 25 januari; Na een goede nachtrust wachten we op het ontbijt. Onder het eten horen we de bewoners zingen tijdens de dagopening. De houtkachel, hét alternatief tegen de schandalig hoge gasprijzen, geeft een behagelijke warmte in het verzorgingshuis. Buiten vriest het licht en het sneeuwt. De dorpelingen zijn blij met het winterweer, want dat is goed voor de akkers. Tanja en Janneke hielden zich bezig met de bewoners, gast Jan besloot een moeilijk sluitende deur onder handen te nemen en Teun ging in gesprek met Jenö. Later bespraken we met elkaar het nieuwe OZO Adoptie Programma met de hoofdzuster. Daarna besloten we een wandeling te maken naar het dorpscentrum om boodschappen te doen en we brachten een kort bezoek aan de brandweerkazerne. Weer terug op ‘honk’ maakten de heren de moeilijk sluitende deur weer keurig in orde, hielden zich bezig met wat klein onderhoud en de dames gingen met hoofdzuster Erika op ziekenbezoek bij een Rehoboth verpleegster die herstellende is van een operatie en binnenkort haar werk weer hoopt te hervatten. De rest van de dag werd gevuld met gesprekken. Vandaag was het -3C. Groeten van ons!

Zondag 24 januari; Na een verdiende nachtrust en een goed ontbijt gingen we naar beneden om de bewoners te ontmoeten. Altijd weer een hartelijk weerzien met hen die we vaak langere tijd niet hebben gezien. Vele verhalen worden uitgewisseld met de nodige informatie die voor Stichting OZO waardevol zijn. Vele zaken worden weer duidelijk over het reilen en zeilen van het verzorgingshuis maar ook het welzijn van de bewoners en hun familie. Soms lange vreugdvolle verhalen maar ook trieste gebeurtenissen. Zo delen we lief en leed met bewoners en personeel van Rehoboth.

Na het weerzien gingen we op pad door het koude besneeuwde landschap van Oekraïne naar het naburige dorp Kisdobrony. Hier ontmoeten we enkele oude bekenden. We schuiven om elf uur in een bank van de pittoreske dorpskerk van de Hongaars Geformeerde gemeente. Na de dienst werden we uitgenodigd voor gezellig samenzijn met de dominee en enkele kerkenraadsleden. Jan van Koppen bespeelde het aanwezige pijporgel met veel enthousiasme.

Rond vieren wonen we de huisdienst bij voor de bewoners van Rehoboth. We zingen en luisteren naar een korte meditatie die door een missionair uit Nagydobrony werd gehouden. Inmiddels was het tijd voor het avondeten, friet met kip en groente. Vandaag was het iets minder koud, -5C en het sneeuwde licht. Tot morgen!

Zaterdag 23 januari; Om 11.30 uur kwamen we bij elkaar in de woning van Teun en Nelleke Bakker te Middelharnis. Zoals altijd nog enkele welgemeende adviezen, zoals: paspoort bij je? Een sms’je zodra jullie aangekomen zijn? Na schriftlezing en gebed om de Heere te vragen om Zijn zegenende handen over dit werkbezoek, werd er afscheid genomen. Hierna stonden Teun Bakker, Tanja van Koppen, Jan van Koppen en Janneke Voogd gereed om zich te begeven naar vliegveld Eindhoven voor de reis naar Oekraïne.
We doen onze uiterste best elke dag een verslag te maken met foto’s, om iedereen op de hoogte te houden van het werk van St. OZO in Oekraïne