De start van het werkbezoek januari 2012. Uitgezwaaid door onze families vertrekken we, vergezeld met fikse regenbuien, naar het verre Oekraïne.

De reis verloopt voorspoedig, ondanks de constante regenbuien. Pas in Hongarije wordt het droger en krijgen we winterse taferelen te zien.

Als we vrijdagmorgen om 10.30 uur op de grens Hongarije-Oekraïne arriveren is de temperatuur ruim onder nul en lopen we door een fikse laag sneeuw. We zijn dankbaar om weer in Oekraïne te zijn, in afwachting wat dit werkbezoek ons brengen zal.

21 januari - Zaterdagmorgen vroeg is het prachtig weer, het vriest en de zon schijnt. Na een goede nachtrust begroeten we de bewoners en het personeel van ‘Rehoboth’. Er wordt weer heel wat afgepraat!

Terwijl OZO medewerker Pisti druk is met het afwikkelen van de douane formaliteiten krijgen we van OZO medewerker Jenö de wederwaardigheden van de afgelopen tijd te horen. Zoals altijd een opmaat tot de vele zaken die besproken moeten worden.

Maar dan komt Pisti met de mededeling dat de kar gelost kan worden. Enkele personeelsleden van de boerderij worden opgetrommeld om te helpen en samen brengen we de meegebrachte goederen in het magazijn boven in ‘Rehoboth’ waar later alles zal worden uitgezocht.

De schoolborden voor de basisschool worden gelost. Later dit werkbezoek gaan we ze daar brengen.

Daarna gaan we naar de boerderij. Hier is het rustig, want het is winter. Het vee wordt verzorgd en er wordt onderhoud gepleegd aan machines ed. Inmiddels gaat de zon onder, reden om een prachtig plaatje te schieten.

Als we zondagmorgen wakker worden ligt er 20 cm. sneeuw en het vriest. Ongekend mooi voor ons, maar bittere omstandigheden voor veel Oekraïners!

We gaan naar de kerk in het nabijgelegen Kisdobrony, waar we dominee Tamász begroeten. We bieden ds. een aantal gezins- en kinderbijbels aan. Een gezinsbijbel zal worden aangeboden aan stellen die in het huwelijk treden, de kinderbijbels zullen worden geschonken aan gezinnen waar een kindje geboren is. Dankbaar werd deze vorm van Bijbelverspreiding ontvangen.

Na de dienst is er ontmoeting en drinken we koffie bij ds. Tamász. ’s Middags is er de huisdienst in ‘Rehoboth’ die geleid wordt door ds. Horkay. ’s Avonds zijn we te gast bij Feri en Krisztina, de zoon en schoondochter van OZO medewerker Pisti en zijn vrouw Erika. We zien terug op een gezegende zondag, waarin naar aanleiding van het gepredikte woord goede gesprekken mochten plaatsvinden.

Vandaag, maandag, is het een echte bespreekdag. Elk project wordt samen met de Oekraïense OZO medewerkers uitgebreid besproken. Hoe ging het vorig jaar, hoe gaat het nu en hoe gaan we verder. Moeten zaken blijven zoals het was, moet er iets verbeterd worden, alles komt aan de orde. Een hele dag vergaderen is best wel vermoeiend, maar op basis van de gesprekken en besluiten zijn we uitermate dankbaar voor de algehele gang van zaken.

De algehele verzorging binnen ‘Rehoboth’ wordt op de voet gevolgd door OZO medewerkster Tanja van Koppen. Nieuw in het verzorgingshuis zijn de door haar aangeboden naaldencontainers waarin gebruikte injectienaalden veilig kunnen worden afgevoerd.

Als we dinsdagmorgen opstaan is het mistig, maar samen met de sneeuw en de opkomende zon geeft de morgenstond een sprookjesachtige aanblik.

Het begin van het dagprogramma staat in het teken van de Bijbelverspreiding. OZO medewerker Pisti, lid van het kerkbestuur in Nagydobrony, gaat een aantal gezinsbijbels en kinderbijbels brengen in een naburige gemeente.

Vervolgens gaan we naar het Lyceum in Nagydobrony waar de eerste vijf van de dertig meegenomen flatscreens worden aangeboden aan een aantal leerlingen, in het bijzijn van hun directeur.

Daarna naar de brandweer in de grensplaats Chop. De eerder toegezegde brandweerpakken en –helmen worden aangeboden aan een glunderende commandant.

Ontmoeting met leden van de zigeunergemeente in Szernye.

OZO medewerker Tanja van Koppen aan het werk in ‘Rehoboth’. Zij brengt eten bij Olga néni, die ziek is.

Daarna worden er nog enkele mensen bezocht die in moeilijke omstandigheden verkeren hetgeen weer tot veel dankbaarheid heeft geleid. Morgen of overmorgen hopen we naar de basisschool te gaan waar de nieuwe kachels inmiddels hun warmte verspreiden. Of de tocht doorgaat is nog onzeker want er is in dit gebied 70 cm. sneeuw gevallen en het vriest dat het kraakt. U hoort van ons!

Woensdag. Een foto van de dagopening zoals die elke dag plaatsvindt. Bewoner Laci leest uit de Bijbel waarna hoofdzuster Gizike een bemoedigend woord spreekt. Na het zingen van enkele liederen krijgen de bewoners gelegenheid om alles wat hen bezig houdt uit te spreken en met elkaar wordt er aan de hand van de Bijbel naar antwoorden gezocht. Een verrijkende dagopening!

Een aantal bewoners zijn druk bezig met een activiteit...

...en het resultaat mag er zijn...

...anderen krijgen voetverzorging.

Hoofdzuster Gizike met een aantal personeelsleden op weg naar een collega die zwanger is. Ook dit hoort bij de onderlinge saamhorigheid.

De dag wordt besloten door met elkaar te eten op de boerderij. Samen met enkele vrienden gaan we na het eten op de foto. In principe gaan we morgen naar de basisschool in de besneeuwde Karpaten. Of dit wel of niet gaat lukken ziet u morgen!

Donderdagmorgen vertrekken we naar de basisschool in Járok. Het is oppassen geblazen, want het vriest en er ligt zestig cm. sneeuw in de Karpaten. Maar we komen veilig aan en we worden enthousiast begroet door tientallen leerlingen die ons vertellen hoe heerlijk warm het in de school is. De nieuwe houtkachels werken perfect! De leerlingen helpen om de meegebrachte schoolborden in de school te brengen.

Ook een aantal dozen met gebreide truien vinden hier een prima bestemming. De directeur sommeert de kinderen om de truien aan te trekken en op de foto te gaan om op deze manier de Hollanders te bedanken voor deze geweldige gift. En daarbij blijft het niet: ook de meegenomen kinderbijbels worden dankbaar ontvangen. Het was echt aandoenlijk om de blije gezichten te zien van leraren en leerlingen. Een fantastisch project!

Nog even een wandeling in de sneeuw. En tevens het afscheid van Oekraïne, want morgen gaan we weer naar huis. We hopen en bidden om een veilige thuiskomst!