|
|
Verzorgingshuis
Voor ouderen in Oekraïne heeft de naam ‘verzorgingshuis’ een uitermate negatieve klank. Want in staatsbejaardenhuizen worden ouderen ‘gedumpt’ en niet of zeer slecht verzorgd. En wie wil er nu als maatschappelijk afval aan een ellendig einde komen? Niemand! St. OZO ging mogelijkheden onderzoeken om een verzorgingshuis te bouwen waar allerarmste ouderen een liefdevolle verzorging zouden krijgen. Met resultaat!
Vanaf de oprichting heeft Stichting OZO zich bekommerd om de allerarmsten in Oekraïne, in het bijzonder om allerarmste ouderen. In hun vaak erbarmelijke omstandigheden werden de bejaarde mensen thuis bezocht en iedere twee weken voorzien van een voedselpakket.
Veel van deze ouderen konden door ziekte of andere gebreken niet meer voor zichzelf zorgen, of hun huis was in een dusdanig deplorabele toestand dat bewoning eigenlijk onmenselijk was.
Toen de donaties toenamen kon een lang gekoesterde wens gerealiseerd worden: de bouw van een verzorgingshuis waarin allerarmsten konden worden opgevangen en verzorgd.
In 2003 werden de plannen gemaakt. We mogen terugzien op een fantastische tijd waarin er met veel saamhorigheid gewerkt werd. Dit betreft ten eerste de geweldige inzet van onze Oekraïense medewerkers Jenö en Pisti. Jenö is een praktisch mens, bedachtzaam, verstandig en rustig. Dé aangewezen persoon om, samen met een zeer betrokken Oekraïense architect, de leiding van de bouw op zich te nemen en, zoals het een goede uitvoerder betaamd, de prima arbeiders goed te laten functioneren. Pisti is vurig van geest, neemt snelle beslissingen en hij gáát ervoor. Zijn kwaliteit is dat hij volledig thuis is in de moeilijke materie van de Oekraïense papierwinkel en een goede afwikkeling hiervan is nu eenmaal nodig om te voldoen aan de eisen van de overheid. Tevens speelde de medewerking van het plaatselijk presbyterium van de Hongaars gereformeerde gemeente een belangrijke rol, want slechts onder haar verantwoordelijkheid kon St. OZO gaan bouwen. Vervolgens was de inzet van burgemeester Szilvási Zsoltán er één van de hoogste orde. Hij toonde zich een zeer betrokken burgervader in het aanwijzen van een goede locatie voor het verzorgingshuis. Door het ontbreken van welstandscommissies en wijzigingen van bestemmingsplannen was op zijn aanwijzen een ideale plaats snel gevonden: Béke út 17. Zijn we het met elkaar eens? Dan komt hier het verzorgingshuis, ga uw gang!
Na de winter van 2004 ging de spade daadwerkelijk de grond in. Met recht: de spade. Niet met geavanceerde apparatuur en machines zoals wij die kennen, nee, met schoppen, kruiwagens, emmers én met veel dankbare mensen die een salaris konden verdienen, werd begonnen met de fundering. Oude aftandse vrachtwagens brachten boomstammen die door de arbeiders op maat werden gezaagd. Daarna stenen, zand en cement, dakpannen. En kunststofkozijnen, ramen en deuren met dubbelglas. Zo verrees de ruwbouw van het toekomstige verzorgingshuis. Daarna de afbouw: gipsplaten, stucwerk, tegelwerk. Hoog rendement kachels voor warmte en warm water. Dakramen, het aanbrengen van sanitair, lampen, gordijnen, bedden, tafels en stoelen.
Een volledig ingerichte keuken. Met gekregen materialen uit Holland of gekocht in Oekraïne.
Statuten werden opgesteld, samen met het presbyterium van de Hongaars gereformeerde gemeente in Nagydobrony. Iedereen zou welkom zijn, ongeacht achtergrond of levensovertuiging. Wél dient men zich te houden aan de signatuur van het huis: een protestants christelijke identiteit met de Bijbel als grondslag. Daarna werd het personeel aangesteld: gediplomeerde verpleegsters, kokkinnen, schoonmaaksters en nachtwakers.
In de winter van 2006 was de instelling bedrijfsgereed. Binnen was alles klaar, buiten moest er nog van alles gebeuren.
Maar het was hartje winter: de nood was bij een aantal ouderen hoog gestegen! Vanuit hun armoedige woningen werden de eerste bewoners opgehaald. Hun bagage was een plastic tas met wat kleding en familiefoto’s. Voorzichtig lopend door een enorm pak sneeuw kwamen zij vanuit hun ijskoude woning in een verwarmd en van alle gemakken voorzien gebouw. Na een rondleiding door de instelling kregen zij hun eerste warme maaltijd: hun dankbaarheid zal ons altijd bijblijven! Voor sommige bewoners waren er enkele ‘vervelende nieuwigheden’. Wat te denken van de 85-jarige Jóliska néni, die, jarenlang onverzorgd, onder geen voorwaarde onder de douche wilde. Maar ja, dit hoort bij de verzorging en of ze wilde of niet, met zachte doch resolute drang werd zij onder de warme waterstralen gezet. Vanaf dat moment douchet zij het liefst elke dag! Geen wonder dat Jóliska graag reclame maakt voor haar nieuwe onderkomen. Zoals zij wordt verzorgd gunt zij dat iedereen! In een eerste bezoek wordt de aanstaande bewoner in contact gebracht met de degene die er al wonen.
Een beter visitekaartje is niet denkbaar.
Met elkaar wordt lief en leed gedeeld, in tijden van voorspoed en tegenspoed. Ziektes gaan de bewoners niet voorbij. Ook sterfgevallen niet. Een aantal bewoners van het eerste uur zijn inmiddels overleden en anderen zijn voor hen in de plaats gekomen. Momenteel worden de 16 kamers bewoond door 25 ouderen. In een geweldige omgeving worden de ouderen liefdevol verzorgd. Elke zondag wordt er een huisdienst verzorgd door de plaatselijke predikanten. Iedere morgen wordt er na het ontbijt Bijbeluur gehouden onder leiding van bewoner László. Aan de hand van een dagboek leest hij uit de Bijbel en de bijbehorende meditatie. Daarna wordt er met elkaar gezongen. Kleine hand- en spandiensten worden door de bewoners gedaan die nog in staat zijn iets te doen. Bonen repen, aardappels schillen en kleine onderhoudswerkzaamheden. Maar ook handwerken, gedichten maken, fruitbomen onderhouden, grasmaaien en de tuin bijhouden. Elke week komt de dokter op bezoek om de gezondheidstoestand van de bewoners te controleren. Ook komen de dorpspredikanten door de week geestelijke bijstand verlenen.
Verzorgingshuis ‘Rehoboth’ is een begrip geworden in Oekraïne. Heel dichtbij wordt er vanuit de gemeenschap ontroerend meegeleefd door het schenken van bijvoorbeeld een zak pootaardappelen. Zelfs de kerkelijke gemeente schonk een jaargift van € 800,-! Even ontroerend is de financiële betrokkenheid vanuit Nederland. Wat te wensen overlaat zijn de bijdragen vanuit de Oekraïense overheid: nul komma nul.
Maar met uw hulp en steun is de continuïteit van dit prachtige project gewaarborgd. Blijvend aanbevolen!
|
Copyright © 2011 | Sitemap | Webdesign & development by St. OZO | Sponsored by XSARUS
|
Foto's werkbezoek 69, van 7 februari t/m 16 februari 2024.
|
|
Nieuwste editie!
