Jaargang 2021 Nr. 3
Van de (waarnemend) voorzitter
De vakantie ligt alweer een poosje achter ons. Een tijd om even bij te tanken en ons werk even te laten voor wat het was. Ook het humanitaire werk in Holland stond een paar weken op een laag pitje. In Oekraïne daarentegen is het topdrukte in de zomermaanden. De producten die van het land komen, moeten worden verkocht of verwerkt en opgeslagen als wintervoorraad. In Oekraïne wordt niet nagedacht over waar men dit jaar nu eens naar toe zal gaan met vakantie. De enige ontspanning is een zaterdagmiddag niet op het land of in het hof, maar een paar uurtjes vissen...
Ondanks de vakantieperiode is er weer voldoende informatie die we graag met u willen delen. De nieuwe pompen voor de watervoorziening konden eindelijk worden besteld evenals de professionele wasmachine voor het verzorgingshuis Rehoboth. Over een aantal weken hopen we die persoonlijk te kunnen overhandigen in Oekraïne. Het ziet er nu echt naar uit dat we na ruim anderhalf jaar, op 6 oktober weer voor een werkbezoek naar Oekraïne kunnen afreizen, we zien uit naar de ontmoetingen!
We ontvingen uit Oekraïne een interview met de oudste bewoner van Rehoboth. Erzsebet néni (tante Erzsebet) is een 93 jarige vrouw met een nog heldere geest. Verder maken we u deelgenoot van de wijzigingen onder de bewoners van Rehoboth.
Medereiziger, en medeschrijver van dit Onderling Contact, Adri van der Laan, doet zijn verhaal en vertrouwt zijn ervaringen en bevindingen, van ondertussen een flink aantal werkbezoeken, toe aan het papier.
Er zijn weer een heel aantal kleinere projectjes die uitgevoerd of aangeschaft moeten worden. Wellicht zit er een project tussen dat u aanspreekt en waaraan u wilt bijdragen. Van harte aanbevolen.
Misschien kunt u met dit Onderling Contact, nadat u het hebt uitgelezen, nog iemand anders enthousiast maken voor het werk van Stichting OZO. Ik wens u veel leesplezier.
Albert van Holten, waarnemend voorzitter
Je moet er zijn geweest...
Veel van de lezers van deze OC hebben vast en zeker wel eens bijeenkomsten bijgewoond waar zendingswerkers of hulpverleners een presentatie gaven over hun werk. In woord en beeld werd iets gedeeld van het werk dat zij of hij in een - meestal - ver land verricht. Men blijft op deze manier op de hoogte van het werk en meeleven in de vorm van gebed of een financiële bijdrage wordt hierdoor gestimuleerd. Maar ondanks bezielende presentaties kan het soms zo maar zijn dat het werk toch op een afstand blijft. Je leeft wel mee, je gedenkt het werk in je gebed en maakt regelmatig wat geld over, maar doorgaans blijft het daar ook bij en dat kan ook niet anders.
Mijn ervaring is dat het werk pas ‘echt gaat leven’ als je de praktijk een keer van dichtbij hebt meegemaakt. Je moet er zijn geweest. Nu, bijna negen jaar geleden, kreeg ik de mogelijkheid om eens een keer mee te gaan met een werkbezoek van Stichting OZO. Oost-Europa-ervaring had ik niet maar ik had natuurlijk wel wat verhalen over het werk gehoord van het OZO-bestuur. En dan sta je ineens - na een heel lange autorit en een urenlang durende grenspassage - om drie uur ‘s nachts op het terrein van Rehoboth in Nagydobrony.
Een totaal andere wereld…?! In eerste instantie viel het wel mee. Ik werd wakker in een kamer op de bovenverdieping van een mooi en doelmatig ingericht gebouw waar, op de begane grond, een dertigtal ouderen een goede verzorging mogen ontvangen. Ze maakten allemaal een tevreden indruk en later bleek dit ook echt zo te zijn. Verder kregen we die ochtend een zeer voedzaam ontbijt voorgezet en er was een goede Wifi-verbinding. Het kon slechter.
Dat het slechter kon, bleek in de loop van mijn eerste bezoek. Samen met de directeur ter plaatse van Stichting OZO, bezochten we wat hulpverleningsadressen. We kwamen bij mensen over de vloer (doorgaans bestond de vloer uit gewoon kleigrond) die nauwelijks genoeg hadden om in leven te blijven. Oude mensen die ingepakt zaten in, of lagen onder dekens. Ze kregen nauwelijks verzorging en in de lucht in de kamers konden we het bijna niet uithouden. Verder bezochten we jongere gezinnen die te lijden hadden onder grote armoede vanwege ziekte of alcoholmisbruik. Op een andere plaats een hutje waar ik weigerde om als eerste naar binnen te gaan. Ik durfde niet, zo donker was het. ‘Ergens’ in dat hutje moest zich een man bevinden die onder zeer armoedige en gevaarlijke omstandigheden leefde. Een dag later bezochten we een schooltje waar Stichting OZO ervoor zorgt dat kinderen iedere dag een warme maaltijd kregen. Want dat is in die streek niet vanzelfsprekend. Weer later een bezoek aan een brandweerkazerne waar de brandweerlieden zelf iedere ‘cent’ bij elkaar moesten leggen om de dieseltank vol te gooien. Schrijnend is dit want in die streek vinden regelmatig heftige branden en auto-ongelukken plaats met zwaar gewonden en doden tot gevolg.
Intussen heb ik al vier werkbezoeken achter de rug. Wellicht vraagt u zich af of ik het nu toch al een beetje gewend ben. Ik kan u verzekeren: voor mij went dit nooit! Ook latere werkbezoeken werd ik geconfronteerd met schrijnende gevallen: een gehandicapt kind waarvoor de ouders nauwelijks kunnen zorgen; een broer en zus, bejaard en verstandelijk beperkt (daar is geen sprake van anders begaafd), leven in heel smerige omstandigheden en komen nauwelijks van bed af. Een buurmeisje probeert wat zorg te verlenen… Vergeten doe je dit niet. Ook niet die wanhopige en moedeloze blik in de ogen van de moeder van een jong gezin. Ze leeft met haar kinderen en haar schoonmoeder in een bouwval van een huisje. Haar man - zwaar verslaafd aan de alcohol - zit achter in de ‘tuin’ wezenloos voor zich uit te staren...
Is er dan alleen maar kommer en kwel? Nee, gelukkig niet. Want al was dit maar een greep uit de schrijnende gevallen die ik heb gezien, ik mocht ook hoopvolle ervaringen meemaken en dan denk ik aan de mensen in Rehoboth die heel dankbaar zijn voor de verzorging die ze daar krijgen en dan denk ik ook aan het personeel dat trouw het werk doet in dienst van de naaste. Verder heb ik grote bewondering voor de OZO-mensen in Nagydobrony Hidi Jenö en Balog János die zich dag en nacht inzetten voor het werk in Rehoboth en het hulpverleningswerk in de regio. Door de jaren heen heb ik - ondanks de taalbarrière - steeds meer respect gekregen voor de predikanten en kerkenraadsleden die er alles aan doen om maandelijks de voedselpakketten op de juiste plaatsen af te leveren. En dan last but not least heb ik grote bewondering en respect voor het bestuur van Stichting OZO in Nederland. Deze mannen en vrouwen besteden ontelbaar veel uren om het ‘OZO-bedrijf’ gaande te houden. Gesteund door vele donateurs en gebed van de achterban, geven zij handen en voeten aan de visie van Stichting OZO. Ze sluiten zich niet aan bij de moedeloze berusting die we in het werkgebied hebben ervaren, maar ze werken vanuit de overtuiging “dat God het heil en het herstel van de hele mensheid op het oog heeft. In de kracht van de Heilige Geest doen zij dit in navolging van Christus”. Dat is de hoop waar uit de mensen van Stichting OZO steeds weer opnieuw moed putten. En - ondanks alles - dit is tot zegen van velen. Ondanks dat ik wellicht al jaren donateur was, ging het werk in Oekraïne pas later echt voor mij leven, want ik ben er geweest...!
Adri van der Laan, vrijwilliger St. OZO
Mooie gift na beëindiging bibliotheek
Eind mei van dit jaar viel het besluit om te stoppen met de bibliotheek van de Hersteld Hervormde Gemeente Middelharnis/ Sommelsdijk. Er was natuurlijk een flinke voorraad boeken over. Deze boeken zijn verkocht en de opbrengst van die verkoop kwam ten goede aan een aantal goede doelen. Onder deze goede doelen was ook Stichting OZO. Op 20 september jl. kreeg het bestuur van Stichting OZO bezoek van de dames J. van den Nieuwendijk en A. Hollaar. Samen met anderen hebben zij jaren gewerkt in de bibliotheek. De dames overhandigden het OZO-bestuur het mooie bedrag van € 765,-. De Stichting is heel blij met deze donatie. Het geld zal gebruikt worden voor de zorg van ouderen in Rehoboth.
Het bestuur dankt alle medewerkers van de bibliotheek voor deze prachtig gift!
Kleine sponsorprojecten - wie helpt mee?
Stichting OZO ontvangt veel bijdragen van donateurs. Ook voor de komende tijd zijn er een aantal projecten die de aandacht verdienen.
Hieronder een aantal van deze grotere en kleinere projecten. Misschien kunt u als lezer hieraan een bijdrage leveren?
- Ondersteuning scholen
Op een aantal scholen in de regio zorgt OZO dagelijks voor warme maaltijden voor kinderen uit arme gezinnen. Verder wordt een busdienst betaald waardoor ook heel jonge kinderen uit achterafdorpjes de scholen kunnen bezoeken. Voor dit werk zijn veel giften ontvangen van donateurs en sponsors uit de achterban van OZO
- Adoptie van een oudere
Het Adoptieprogramma heeft dit jaar weer een aantal deelnemers bereid gevonden om een bewoner van Rehoboth te sponsoren met een maandelijks bedrag van € 25,-. Het project loopt goed en biedt tevens de mogelijkheid om contact te leggen tussen sponsoren en ouderen. Aanmelden kan via adoptie@stichting-ozo.nl
- Eten en drinken Verzorgingshuis
De kosten voor eten en drinken van het verzorgingshuis zijn € 550 - € 600 euro per maand. Wie neemt een maand voor z’n rekening.
Oudste bewoner van Verzorgingshuis Rehoboth
Zondag 6 juni vierde Varga Erzsebet haar 93e verjaardag. Tante Bözske, onder deze naam is ze beter bekend, is de oudste bewoner van Verzorgingshuis Rehoboth.
Zoals veel bewoners van Rehoboth heeft ook deze vrouw een veelbewogen leven achter de rug. Tante Bözske is een zéér stille vrouw. Ze treedt niet graag op de voorgrond en in tegenstelling tot veel andere bewoners van het huis, die elkaar regelmatig opzoeken, vertoeft zij het liefst alleen in haar eigen kamer. Natuurlijk neemt zij wel deel aan de gezamenlijke activiteiten. Zo schuifelt ze bij de dagopening rustig naar haar plekje en kijkt daar heel rustig naar het gebeuren om haar heen. Tante Bözske is geboren op 6 juni 1928 in het dorpje Nagyszölös. Het gezin waarin ze opgroeide, bestond uit vader en moeder en vier kinderen. Toen ze wat ouder was, ging ze enkele jaren naar school. Haar vader werkte bij de spoorwegen.
Tijdens de oorlog stierf haar oudste broer. Later verloor zij ook haar andere broers. Toen zij tien jaar was begon haar werkzame leven. Zoals veel vrouwen in de omgeving werkte ze veelal op het land. Vooral tijdens de drukke seizoenen. Ze verloor haar vader toen hij 58 jaar oud was. Vanaf die tijd leefde zij alleen met maar moeder. Ze is nooit getrouwd. Haar moeder bereikte de hoge leeftijd van 90 jaar.
Op een dag brak er brand uit in haar woning. Als gevolg daarvan kreeg ze problemen door ingeademde rook. Daarom werd ze opgenomen in het ziekenhuis. Daar ontmoette zij een vrouw van een predikant die ervoor zorgde dat zij opgenomen werd in Rehoboth. “Een lieve vrouw met een verrassend scherp verstand”, zo kan Tante Bözske het beste omschreven worden. Ze had in het begin wat moeite met al die verschillende medebewoners met allemaal verschillende karakters. Ze glimlacht een beetje. “Laat mij maar op mijn kamertje. Het is goed wonen hier”.
“Tante Bözske. God zegene u in alles!”,
zo is de wens van het OZO-bestuur.
Bewoners Rehoboth
De afgelopen maanden zijn er weer een aantal wijzigingen geweest in het bewonersaantal van verzorgingshuis Rehoboth. Er zijn bewoners overleden en de lege plaatsen zijn opgevuld door weer nieuwe bewoners.
Drie nieuwe bewoners mochten welkom worden geheten in de afgelopen tijd. Omdat er al lange tijd geen werkbezoek is geweest, zijn er nog niet veel bijzonderheden over deze mensen bekend. We hopen binnenkort nader met hen kennis te maken. Het zijn Lackó Erzsébet, Popov Peter en Krajnik Katalin.
Het OZO-bestuur spreekt de wens uit dat deze nieuwe bewoners nog geruime tijd met veel plezier in Rehoboth mogen wonen en dat ze het verzorgingshuis als hun nieuwe ‘thuis’ mogen ervaren.
Meestal betekent de komst van nieuwe bewoners in Rehoboth dat er ook bewoners zijn overleden. En dat is ook dit keer weer het geval.
Op 8 juli overleed Maria Molnar en op 2 september kwam er een eind aan het leven van Jolán Gálevics. We wensen de nabestaanden en het personeel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies. We zullen hen missen!
Zorg voor de allerarmsten
Help u mee?
|
Nieuwste editie!
