|
|
Jaargang 2007 Nr. 4
Van de voorzitter
Naar dagelijkse gewoonte werp ik op een regenachtige avond in november nog een blik in de mailbox. Bericht uit Oekraïne! Maar wat voor een bericht.
Informatie mogelijke nieuwe bewoonster:
Alleenstaande vrouw, woont in Ungvár en is katholiek. Verleden: zij woont met haar echtgenoot, vijf kinderen en twee kleinkinderen op de negende verdieping van een flatgebouw in één kamer van 15 m2 (!!), in totaal dus negen personen.
Haar man, kinderen en de twee kleinkinderen zijn zwaar verslaafd aan de drank (echtgenoot inmiddels overleden), met dagelijkse twisten en vechtpartijen tot gevolg. Heden: zij is nu tachtig jaar oud en heeft erge pijn in de benen, ze kan alleen wat rond strompelen (kwaal onbekend).
Haar woon- en leefomstandigheden zijn afschuwelijk. Graag jullie bevestiging voor noodzakelijke opname in het verzorgingshuis!
Een bericht dus van de directie van verzorgingshuis ‘Rehoboth’. Via bekenden kwamen zij deze mevrouw op het spoor. Een bezoek aan haar leerde hen dat deze mevrouw zo snel mogelijk opgenomen moest worden.
Vandaar hun snelle e-mail naar Holland, voorzien van de nodige informatie om gezamenlijk doeltreffend te kunnen handelen. Inmiddels bewonen zestien mannen en vrouwen het verzorgingshuis. Iets meer dan de helft van de woonplaatsen is hiermee bezet.
Wanneer zal het verzorgingshuis vol zijn, hoor ik u vragen. Dat weet ik niet. Gezien de aanvragen uit de regio kan dat heel snel het geval zijn. Maar heel veel van deze aanvragen zijn door de directie op urgentie getoetst en voor velen blijkt dat verzorging door familie nog heel goed mogelijk is.
Óf men is wel oud geworden, maar nog goed gezond. Voor deze mensen is verzorgingshuis ‘Rehoboth’ niet bedoeld. Nee, er moet ruimte zijn voor juist die allerarmste! Voor die mevrouw uit Ungvár, die jaren lang heeft moeten leven temidden van dronkenschap, haat en nijd!
Die nu, oud geworden, kampt met lichamelijke gebreken en zichzelf niet meer kán verzorgen. Voor deze allerarmsten wil het verzorgingshuis een huis van liefde zijn. Waarbij uw hulp onmisbaar is!
Teun Bakker
Foto voorpagina
Vijf december is weer voorbij en heel veel kinderen kunnen hun hart ophalen aan de gekregen Cd’s, DVD’s, computerspelletjes en allerlei andere cadeaus. Een kinderhand is in ons westerse bestel niet zo snel meer gevuld.
De handjes van heel veel Oekraïense kinderen zijn leeg. Zij zullen best wel eens dromen van bepaalde rijkdommen, maar die zijn voor hen onbereikbaar. Is vader ziek of werkeloos? Geen inkomen, geen cadeaus. Moet moeder naar het ziekenhuis?
Hoge kosten, geen cadeaus. Toch zijn kinderen enorm creatief: een flink pak sneeuw en een oude slee zorgen voor veel plezier op straat. Snel gevulde kinderhanden.
WWZ concert
Jongstleden 13 oktober togen drie medewerkers van de stichting naar Tholen. Want in de prachtige Grote Kerk was er door Stichting Wereld Wijde Zending een kooren samenzangavond belegd, waaraan het bekende Urker Visserskoor ‘Crescendo’ haar medewerking verleende.
Het massaal opgekomen publiek kon genieten van mooie psalmen en liederen en natuurlijk ontbrak de samenzang niet. De opbrengst van de gehouden collecte was het prachtige bedrag van € 1700,-!
Daan Schot en medewerkers: heel hartelijk bedankt voor jullie inzet, ook namens de ouderen in Oekraïne!
Kerstgift
Overweegt u een extra Kerstgift voor een goed doel? Hulp aan Oekraïne is helaas nog steeds broodnodig. Maak ook uw familie of vrienden warm voor de projecten van Stichting OZO. Zullen we onze arme Oekraïense medemens niet in de kou laten staan?
Gift bouwbedrijf Van der Linde
Aan de Zuidweg te Ouddorp staat de werkplaats van Aannemings- en Bouwbedrijf Van der Linde VOF. Regelmatig worden er in dit bedrijfspand door de eigenaar en zijn vrouw rommelmarkten gehouden, waarvan de opbrengst volledig ten goede komt aan instellingen en goede doelen stichtingen op Goeree - Overflakkee.
Zo werd ook St. OZO verblijd met een gift van € 600,-, met het verzoek om deze gift een tastbare bestemming te geven. Na e-mail verkeer met onze Oekraïense medewerkers kwam de volgende mededeling uit Oekraïne: het zou prachtig zijn om van dit bedrag een prima ras koe en varken te kopen.
In overleg met fam. Van der Linde werd hiertoe besloten, hetgeen een geweldige opsteker voor het boerderijproject is! Voor dit prachtige gebaar bedanken wij fam. Van der Linde heel hartelijk!
Vervoer werkbezoeken
Ook in het afgelopen jaar werden er drie werkbezoeken afgelegd. Hiervoor werd dankbaar gebruik gemaakt van de Renault Trafic bus van onze penningmeester, Albert van Holten.
Onderstaande bedrijven sponsorden de brandstof:
Januari: Bosman & Kalis te Middelharnis
Mei: Kunststof Ramen Industrie BV te Middelharnis, Poelbouw B.V. te Hendrik-Ido-Ambacht
September: Transportbedrijf Verolme te Nieuwe-Tonge
Tevens vermelden wij Transportbedrijf D. Kievit te Middelharnis, die de stichting elk werkbezoek voorziet van een gratis TIR carnet, nodig voor internationaal vervoer van goederen. Dankzij deze bedrijven opnieuw drie vrijwel kosteloze werkbezoeken.
Heel hartelijk bedankt!
Het leven in verzorgingshuis ‘Rehoboth’
Nog enkele weken en we mogen terugzien op twee jaar verzorgingshuis ‘Rehoboth’. In het voorjaar van 2005, verscheen het volgende artikel in het regionale kerkblad van het district Kárpátalja in Oekraïne:
Verzorgingshuis ‘Rehoboth’ in Nagydobrony stelt zich aan u voor.
In Nagydobrony heeft de plaatselijke Hongaars Gereformeerde gemeente met behulp van de Nederlandse hulporganisatie Stichting Onderlinge Zorg Oekraïne de eerste steen gelegd van het nieuwe verzorgingshuis.
Dit vond plaats in de lente van 2003. Met instemming van deze Nederlandse hulporganisatie heeft men het verzorgingshuis de naam Rehoboth gegeven. Deze naam komt voor in Genesis 26:22 en betekent: nu heeft ons de Heere ruimte gemaakt.
Onze hulporganisatie, Stichting OZO, is in 2000 opgericht en bestaat uit vijf leden. Doel van Stichting OZO is hulp te bieden aan oude mensen die in slechte sociale toestanden leven. Nu is 70-80% van het gebouw af.
In dit gebouw komen woonkamers, badkamers, bijvertrekken, een kamer voor de arts, een keuken en een eetruimte. Het verzorgingshuis bestaat uit twee verdiepingen. Op de begane grond zijn vijftien kamers.
Per kamer kunnen een of twee mensen worden geplaatst. In totaal is er plaats voor ongeveer 20 tot 30 personen. Op de tweede verdieping komen ruimtes voor het personeel en logeerkamers voor bezoekers van de bewoners van het verzorgingshuis, die naar wens een dagje langer bij hun familie kunnen blijven.
In het verzorgingshuis kunnen toegelaten worden: alleenstaande mannen en vrouwen, maar ook echtparen uit steden en dorpen uit de omgeving. Het bestuur van het verzorgingshuis bestaat uit Oekraïense en Hollandse leden.
Om in aanmerking te komen voor bewoning is er vanuit het bestuur een toelatingscommissie, waarin een vijftal Oekraïense en Hollandse leden zitting hebben,benoemd. De toelatingsprocedure moet nog verder worden uitgewerkt.
De mensen kunnen tot hun dood in het huis blijven wonen.
Als God het toelaat, hopen wij voor de winter klaar te zijn met de buiten- en binnen werkzaamheden en te beginnen met het opnemen van de eerste bewoners. Wij vragen de gemeenteleden te bidden voor dit verzorgingshuis.
Vóór de winter bleek net niet haalbaar. Wel ín de winter. In januari 2006 was de instelling bedrijfsklaar en de eerste bewoners werden vanuit hun besneeuwde en intens koude omgeving een warm welkom bereid in het splinternieuwe verzorgingshuis.
Sommigen keken reeds tijdens de bouw uit naar opname. Want het leven was zo moeilijk en uitzichtloos geworden, het zou in verzorgingshuis ‘Rehoboth’ toch alleen maar beter worden? We mogen terugzien op twee jaren waarin de grootst mogelijke zorg werd gegeven aan de bewoners.
Het waren twee jaren waarin vreugde en verdriet elkaar hebben afgewisseld. Vreugde als het ging over de uitermate goede verzorging en een groeiende gemeenschapszin. Allerarmste mensen uit de wijde regio ontmoetten elkaar in een voor Oekraïne onbekend fenomeen: een verzorgingshuis.
Natuurlijk was het voor iedereen wennen en om elkaar te leren kennen is tijd nodig. Het is dan ook zo verheugend dat men in de afgelopen tijd sterk naar elkaar toegegroeid is en lief en leed met elkaar gedeeld wordt.
Het is één grote familie, daar in ‘Rehoboth’!
Er was ook verdriet. Twee bewoners zijn in de achterliggende tijd overleden: Klári néni, op de hoge leeftijd van 95 jaar en de nog jonge gehandicapte Tatjána, op de leeftijd van 32 jaar.
Beide begrafenissen werden verzorgd vanuit het verzorgingshuis. We verheugen ons in een zeer gemotiveerde directie en in een hoofdzuster die door de bewoners op handen gedragen wordt.
Ook voor het personeel niets dan lof. Het gebouw is schoon, er wordt heerlijk gekookt, er is parate medische kennis en er is een luisterend oor voor elke bewoner die een probleem heeft of nog zo graag eens over vroeger wil praten.
Er wordt door een bewoner elke morgen voorgelezen uit de Bijbel en een dagboek, maar ook het laatste nieuws uit de krant wordt behandeld. Zelfs de politieke problemen worden besproken! ‘s Zondagsmorgens is er een kerkdienst, regelmatig komen er een aantal jongeren zingen en zo worden de bewoners op allerlei manieren bezig gehouden.
Zomaar een impressie over het leven in het verzorgingshuis. Gelukkige mensen in Oekraïne én in Holland. De Heere zegene hen en ons!
Helden des Vaderlands
Mannen van over de tachtig, ineen gedoken gestalten, hun lichaamslengte optisch vergroot door een hoge pet, de borst van hun uniform behangen met medailles: zij hebben gevochten in de grote Vaderlandse Oorlog.
Rond 9 mei kun je ze op straat zien lopen, hetzij in hun eentje, hetzij - zo goed als ze nog kunnen - in paradepas marcherend, via de Kresjtsjatikboulevard naar het overwinningsmonument aan de oever van de Dnjepr.
Op 9 mei wordt de dag herdacht waarop in 1945 Duitsland tot capitulatie gedwongen werd. Welke problemen er vandaag ook tussen Kiev en Moskou mogen bestaan, op die ene datum herleeft de oude Sovjetglorie: ooit hebben we met vereende krachten de vijand overwonnen!
Niet alle Oekraïners delen van harte in die glorie. In het westen van het land, vooral in het gebied dat voor 1941 bij Polen hoorde, waren er detachementen die met de Nazi’s en tegen de Sovjets vochten.
De meeste van hen zijn later naar het Westen gevlucht.
Verder waren er de partizanen die na 1945 voor een onafhankelijk Oekraïne streden, met middelen niet minder gruwelijk dan de beide andere partijen. Het was een guerrilla, die diepe sporen in de samenleving heeft achtergelaten.
Voor wie zich ook maar even in de gebeurtenissen van toen verdiept, smaken de feestelijkheden van 9 mei bitterzoet. De Tv-journalistiek houdt van human interest. We zien zo’n oud-strijder op zijn eenkamerflat, waar kledingstukken, serviesgoed en keukengerei in bonte mengeling verspreid liggen.
Een oude man alleen….. wat wil je? “De overheid heeft mij laten vallen,” zegt hij, “want hier in huis zou de waterleiding vernieuwd moeten worden, en dat doen ze niet voor me.” Dat hij als oud-strijder recht zou hebben op een pensioen, waarvan je zo’n reparatie zelf zou kunnen betalen, komt niet bij hem op.
Met een bittere glimlach trekt hij voor de camera zijn gedecoreerde uniformjas aan en zet de bijbehorende pet op. “Hier! Om zó nog een keer in de parade mee te lopen, daar leef ik voor.”
Want al is hij een Held des Vaderlands, het ontbreken van een oudedagsvoorziening is een lot dat hij met miljoenen andere Oekraïners deelt.
Bron: Oekraïne magazine - zomer 2006
|
Copyright © 2011 | Sitemap | Webdesign & development by St. OZO | Sponsored by XSARUS
|
Foto's werkbezoek 69, van 7 februari t/m 16 februari 2024.
|
|
Nieuwste editie!
