|
|
Jaargang 2024 Nr. 1
Van de voorzitter
Beste lezers,
Met groot genoegen verwelkom ik u bij het nieuwe kwartaalblad van onze stichting, waarin we graag een terugblik werpen op recente ontwikkelingen en vooruitkijken naar wat komen gaat.
Het recente werkbezoek aan Oekraïne is voorspoedig verlopen. Tijdens dit bezoek hebben we niet alleen belangrijke banden versterkt, maar ook tastbare hulp kunnen bieden aan degenen die het nodig hebben. De honderden brillen die meegenomen zijn naar Oekraïne hebben een warme ontvangst gekregen.
Tijdens het werkbezoek namen we een interview af met één van de bewoners van verzorgingshuis Rehoboth. Mityu Szohánics is in zijn werkzame leven schoenmaker geweest een werk dat hij zelfs in het verzorgingshuis nog wel eens ter hand neemt. Het is inspirerend om te zien hoe onze inspanningen daadwerkelijk het verschil maken in het leven van mensen.
Verder zijn we blij dat we ons nieuwe project aan u voor mogen stellen: de (af) bouw van een uitvaartcentrum met gekoelde opbaarmogelijkheden. Een project dat de hele gemeenschap ten goede zal komen. Dit project is een belangrijke stap voorwaarts in het bieden van waardige en respectvolle zorg voor overledenen, terwijl het ook praktische ondersteuning biedt aan hun families en de bredere gemeenschap.
Zonder uw voortdurende steun en toewijding zouden we onze projecten niet kunnen realiseren maar bovenal danken wij onze God voor de kracht en de wijsheid om dit werk te kunnen doen. Op deze manier kunnen we blijven bijdragen aan het verbeteren van de levens van degenen die het meest kwetsbaar zijn in Oekraïne en bouwen we aan een wereld van meer solidariteit en rechtvaardigheid.
Hartelijke groet,
Stichting Onderlinge Zorg Oekraïne
Albert van Holten, voorzitter
Acceptgiro
Nu de acceptgiro verleden tijd is wil ik als penningmeester van Stichting OZO graag het belang van QR-codes voor donaties onder uw aandacht brengen. Met slechts één scan kunt u als donateur direct en veilig bijdragen aan onze missie en onze projecten. QR-codes bieden een naadloze ervaring, verminderen administratieve lasten en verkleinen fouten. Elke donatie draagt bij aan het verbeteren van de levens van mensen die onze steun zo hard nodig hebben. Wilt u ons helpen en ondersteunen met een gift, scan dan de QR-code en help ons om een blijvend verschil te maken. Wij kunnen dat alleen samen met u! Bedankt voor uw steun aan Stichting OZO.
Werkbezoek 69 (7 t/m 16 februari 2024)
Vrijdagmiddag 16 januari kon werkbezoek 69 worden afgesloten. Er kan worden teruggekeken op een voorspoedig verlopen werkbezoek. Deelnemers waren Michel Koppenaal, Herman van Wezel, Krijn van der Wende en Adri van der Laan. Hans den Hartog kon deze keer niet mee vanwege gezondheidsredenen. Hij hoopt volgend werkbezoek weer aanwezig te zijn. De reis verliep voorspoedig en ook de grenspassages verliepen redelijk vlot. Bij de Hongaars- Oekraïense grens is een nieuw systeem geïntroduceerd. Hiermee wil men corruptie tegengaan. Ieder goed doel moet een door ‘Kiev’ verstrekte licentie krijgen. Administratief was één en ander nog niet in orde, maar dit kon gelukkig nog aan de grens worden geregeld. In de toekomst zal het passeren van deze grens waarschijnlijk vlotter gaan, zo werd beloofd.
Tijdens het werkbezoek werden de gebruikelijke bezoeken afgelegd. Een dagelijks verslag van het bezoek is te lezen op www.stichting-ozo.nl Elders in deze OC staan een aantal verhalen naar aanleiding van het werkbezoek. Er waren tijdens dit bezoek geen bijzondere karweien te doen. Daarom konden de deelnemers zich richten op het reilen en zeilen van Rehoboth en de boerderij. Verschillende zaken werden besproken. Het viel ook deze keer op hoe het personeel van Rehoboth, ondanks de onderbezetting, toch alles op alles zet om de bewoners een goed ‘thuis’ te bieden. Daarnaast wordt er ook aandacht besteed aan de geestelijke verzorging tijdens de dagelijkse dagopeningen, samenzang en het wekelijks bezoek van een koortje van leerlingen van het nabijgelegen gymnasium. De begeleidend docente van deze groep houdt tijdens het optreden een korte overdenking en daarna gaan de kinderen met de bewoners van Rehoboth in gesprek. Mooi om te zien dat dit gebeurt en mooi dat het werk van Stichting OZO op deze manier tot Zegen mag zijn.
Op zoek naar de juiste bril
In het magazijn en in de meegebrachte lading van het werkbezoek bevond zich een grote partij brillen. Van particulieren uit de achterban en van een opticien uit Barendrecht kreeg Stichting OZO een enorme hoeveelheid brillen op sterkte of zonnebrillen.
Het is in de regio rondom Nagydobrony niet gemakkelijk om aan een bril te komen, want opticiens zijn er niet. Hiervoor is men aangewezen op de nabijgelegen grotere stad of op een opticien die met enige regelmaat de dorpen bezoekt. Hier zit natuurlijk wel een prijskaartje aan. Omdat in Rehoboth een voorraad van meer dan duizend brillen ligt werd aan de kerkenraad van het dorp gevraagd of er ’s zondags, tijdens de kerkdienst, kon worden afgelezen dat er in Rehoboth maandagmiddag gelegenheid was om gratis brillen te krijgen. Dit was niet tegen dovemans oren gezegd, want er kwamen veel mensen naar Rehoboth om uit lange rijen brillen een keuze te maken. Er werd gepast, gemeten en gelezen (uit de aanwezige Bijbels). Velen kregen weer een heldere blik, zodat ook kleinere letters konden worden gelezen. Deze ‘brillenpasmiddag’ was een succes en zal in de komende tijd een meer permanent gebeuren worden.
The Shelter
Tijdens het bezoek aan The Shelter in het dorpje Bátyú bleek dat dit kinderwerk nog steeds in een groeiende behoefte voorziet. Een grote groep kinderen wordt enkele malen per week opgevangen, voorzien van kleding, warm eten en als het nodig is, krijgen ze ook een bad.
Een vast onderdeel van het werk is de bijbelles aan de kinderen. Stichting OZO is blij dat ze dit werk van predikantsvrouw Dorá Kacsó mag steunen met materiaal, geld en gebed. Bij het bezoek bleek dat het Dorá Kacsó niet mee heeft gezeten. Door een ongelukje in huis met kokend water zijn haar benen en voeten flink verbrand. Medische hulp is niet altijd adequaat en daarom werd door OZO aan Nederlandse deskundigen advies gevraagd voor welk verband te gebruiken. Kortgeleden kwam het bericht dat het de goede kant uit gaat en dat Dorá weer redelijk gebruik van haar benen kan maken en dat de wonden langzaam genezen.
Interview met Rehoboth-bewoner
Evenals ieder mens hebben ook de bewoners van verzorgingshuis Rehoboth hun eigen levensverhaal. Om een beeld te krijgen van de levensomstandigheden en het verleden van de mensen in het werkgebied van Stichting OZO wordt regelmatig een interview geplaatst in het OC. Vijf jaar geleden heeft er al eens een interview in het OC gestaan met Mityu Szohánics. Deze vriendelijke en behulpzame man woont nog steeds in Rehoboth en heeft het prima naar zijn zin. Omdat hij 11 juni 90 jaar hoopt te worden –“Als God het wil”, geeft hij aankijken we nog eens terug op het veelbewogen leven van deze oud-schoenmaker. Het OZO-bestuur hoopt op deze manier een beeld te schetsen van het leven van de bewoners van Rehoboth. *)
Mityu is geboren in 1934 in Ungvár, een grote plaats op ongeveer 40 km afstand van Nagydobrony. Hij is opgevoed in het Grieks-katholieke geloof. Zijn vader was schoenmaker van beroep en hij hield heel veel van zijn vak. De moeder van Mityu was kokkin in het militair hospitaal in Ungvár en later ticketverkoopster op de luchthaven van Ungvár . Het gezin bestond naast de ouders uit twee jongens, waarvan Mityu er één was. Zijn broer is al lang geleden overleden.
Mityu vertelt dat hij een moeilijke jeugd heeft gehad. Zo was daar de oorlog en later de politieke problemen omdat het land door verschillende regeringen werd bestuurd. Als jongen ging hij naar school in Ungvár, maar hij kon de school niet afmaken. Na vijf jaar moest hij aan het werk vanwege de armoede in het gezin. Op 14-jarige leeftijd ging hij al aan de slag op een ‘sovchose’ (staats-boerderij). Daar heeft hij vier jaar gewerkt maar hij verdiende er heel weinig. Doordat zijn vader schoenmaker was, had hij van huis uit toch een vak geleerd. Daarom maakte hij een overstap van de boerderij naar het vak van zijn vader: schoenmaker. Hij werkte als assistent in een schoenmakersatelier, zodat hij de fijne kneepjes van het vak kon leren. “In het begin was dit een heel arme tijd maar door de hulp van de directeur van het atelier kreeg ik zelf toch wel klanten en was er geld om eten te kopen voor ons gezin. Later ging het beter”.
Op dat atelier ontmoette hij zijn toekomstige vrouw, Mária. Ze trouwden in 1958. “Een jaar later werd onze zoon geboren, die ook Mityu heette. We hebben hem met veel liefde opgevoed, maar ondanks onze inspanningen verloren we onze lieve zoon op 22-jarige leeftijd onder tragische omstandigheden”, vertelt Mityu. Dit overlijden eistte zo’n tol van hem dat hij een beroerte kreeg en verlamd raakte. “Dankzij de liefde en de goede verzorging van mijn vrouw kon ik na lange tijd het ziekbed verlaten. Zij probeerde om goede medicijnen voor mij te krijgen. Ze wist dat er in Hongarije betere medicijnen waren, maar de arts wilde daar niet van weten. Via vrienden kwam zij toch aan de medicijnen uit Hongarije. En binnen een maand kon ik weer lopen. Toch bleef mijn verlamming voor een deel nog wel. Tot op de dag van vandaag kan ik mijn benen niet goed gebruiken”. Gelukkig kon hij zijn handen nog wel gebruiken.
Mityu heeft na zijn gedeeltelijke herstel nog twee jaar in zijn oude baan gewerkt als schoenmaker. Maar door de verslechterende gezondheid van zijn vrouw besloot hij zijn baan op te zeggen en als zelfstandig schoenmaker te gaan werken vanuit huis. Hij had ondertussen veel ervaring en kennis opgedaan. Hij kon de benodigde apparatuur aanschaffen en vanuit de voorraadkast in zijn appartement verrichtte hij zijn vak. Zijn vroegere klanten wisten hem daar ook weer te vinden en zij zorgden ervoor dat hij voldoende werk had.
Zijn vrouw heeft het verlies van hun zoon nooit goed kunnen verwerken. Zij werd vaak ziek en in 1991 volgde zij haar geliefde zoon en overleed. “Het alleen-zijn maakte mijn leven heel moeilijk. Maar mijn vrienden hebben mij door die moeilijke periode heen geholpen. Ze kwamen bijna elke dag op bezoek en brachten versleten of gescheurde schoenen mee, zodat ik niet zonder werk zou komen te zitten. Het loon was voldoende zodat ik niet hoefde te verhongeren of afhankelijk zou zijn van iemand anders”
Na ruim 25 jaar alleen te zijn geweest, realiseerde hij zich dat hij niet altijd in zijn levensonderhoud zou kunnen voorzien. “Ik vroeg toen of er voor mij plaats was in verzorgingshuis Rehoboth in Nagydobrony. En gelukkig kon ik daar terecht”. Hij verzekert heel blij te zijn dat Rehoboth bestaat en “dat er ook mensen zijn die niet alleen aan hun eigen welzijn denken, maar ook het lot van alleenwonende en eenzame ouderen willen verbeteren”. Zo kwam deze schoenmaker zeven jaar geleden in Rehoboth te wonen. In dit huis mag ik nu wonen en daar ben ik heel dankbaar voor. Ik ben enorm onder de indruk van de verzorging en het is onvoorstelbaar dat wij bewoners zoveel liefde en aandacht ondervinden. Van het personeel krijg ik kapotte schoenen en leren tassen om te repareren, zo kan ik iets terug doen voor hen. En ik doe het graag! Ik kom niets tekort. Van huis uit ben ik katholiek maar ik voel me één met het protestantse klimaat hier. Want het gaat om de kern: God liefhebben als eerste en daarna ook onze naaste. De Bijbel is alles voor mij”. “Sinds februari 2017 geniet ik van de gastvrijheid van hulporganisatie OZO en de inwoners van Nagydobrony”, aldus Mityu in het interview van 1990.
Mityu is nog steeds actief. Ondanks zijn hoge leeftijd heeft hij tot een jaar geleden nog auto gereden. Zijn -aangepaste- rode auto stond steevast voor Rehoboth geparkeerd. Overigens maakte hij geen lange ritten meer. Een uitstapje naar de plaatselijke supermarkt voor wat persoonlijke boodschappen was meestal de bestemming van zijn autoritje.
*) Voor dit artikel is gebruik gemaakt van het interview uit 2019 en een onlangs gehouden gesprek met Mityu Szohánics.
Kruukplaetjes voor bewoners Rehoboth
De bewoners van verzorgingshuis Rehoboth hebben niet zoveel aanloop omdat het niet zo gemakkelijk is bezoek te ontvangen, want veel familie en vrienden wonen aan de andere kant van de grens, in Hongarije. Daarom zorgt Stichting OZO er tijdens elk werkbezoek voor dat er voor iedere bewoner en personeelslid van Rehoboth een presentje is.
Tijdens het laatst gehouden werkbezoek heeft men Bakkerij Koese gevraagd om originele Flakkeese kruukplaetjes te bakken. De Sommeldijkse bakker vond dit een leuk idee en verzorgde gratis kleine pakketjes kruukplaetjes. Zaterdag zijn deze aan de bewoners uitgedeeld. Op het label stond in het Hongaars en Oekraïens: Groeten uit Holland. Zo konden ook zij van deze Flakkeese specialiteit genieten. Het OZO-bestuur dankt bakkerij Koese heel hartelijk voor dit mooie gebaar.
Project uitvaartcentrum
Van de burgemeester van Nagydobrony is een verzoek binnengekomen of Stichting OZO een bijdrage kan leveren aan de bouw van een uitvaartcentrum op de grote begraafplaats van Nagydobrony. In Oekraïne is het de gewoonte dat mensen die overleden zijn al heel vlug worden begraven. Soms nog op de dag van overlijden of een dag later. Dit omdat de mogelijkheden om een stoffelijk overschot langer te bewaren er niet zijn.
Nu er veel verwanten en vrienden in het buitenland wonen is het lang niet altijd mogelijk om tijdig in Nagydobrony te zijn om de begrafenis bij te wonen. Een zustergemeente uit Hongarije heeft gedeeltelijk de bouw van het uitvaartcentrum mogelijk gemaakt.
Het gebouw staat nu casco op de begraafplaats. Aan Stichting OZO is gevraagd of er een bijdrage kan worden geleverd aan de afbouw. Dit project kwam gelijk met het idee dat binnen OZO is gerezen om een mobiele koeltafel aan te schaffen. Hierop zouden om dezelfde redenen als voornoemd, de stoffelijke overschotten van bijvoorbeeld bewoners van Rehoboth, langer bewaard kunnen worden. Deze koeltafel zou ook in het nog af te bouwen uitvaartcentrum kunnen worden geplaatst.
Het OZO-bestuur heeft besloten om geld beschikbaar te stellen voor de afbouw van het gebouw en de aanschaf van een koeltafel. Wie van de lezers van deze OC hieraan een financiële bijdrage wil geven, kan dit doen door een extra bedrag over te maken onder vermelding ‘Project uitvaartcentrum’.
Presentaties
Sinds de vorige OC zijn er namens Stichting OZO twee presentaties over het werk verzorgd.
Op 26 januari verzorgde Adri van der Laan een presentatie op de Seniorenmiddag van de Hervormde Gemeente in Stellendam. Voor een bijeenkomst van de Hersteld Hervormde Gemeente Middelharnis-Sommelsdijk verzorgde Tanja Troost een presentatie op woensdag 14 februari. Beide presentaties werden goed bezocht en de gehouden collecte brachten een mooi bedrag op. Hartelijk dank hiervoor. Voor 27 mei staat er een presentatie voor de PCOB op het programma. Deze middag wordt in verenigingsgebouw ‘De Hoeksteen’ (Middelharnis) gehouden.
Nieuwe hulpverleningsadressen
Naast het in bedrijf houden van verzorgingshuis Rehoboth, is het bieden van hulp aan mensen of gezinnen die het heel moeilijk hebben, een andere belangrijke pijler van het werk van Stichting OZO in Oekraïne.
Op gezette tijden krijgen deze gezinnen hulpverleningspakketten. Hierin zitten houdbare voedingsmiddelen waarmee men weer een tijdje vooruit kan. De pakketten worden verdeeld door vertegenwoordigers van de kerken in de regio. De afgelopen jaren is het aantal adressen waar deze pakketten konden worden gebracht wat afgenomen. Daarom is er tijdens het laatste werkbezoek gekeken of er soms nog nieuwe adressen zijn waar extra hulp welkom is.
OZO-Medewerker János Bálog nam hiervoor contact op met de burgemeesters van de armste dorpen in de nabijheid van Nagydobrony. Dit waren de burgemeesters van Telek en Csongor. Met deze burgemeesters werd ‘een rondje’ langs arme gezinnen gedaan. Er werden daar schrijnende situaties aangetroffen. Ouderen die onder moeilijke omstandigheden moesten leven en jongeren die niet konden werken vanwege ziekte.
Ook is een gezin bezocht dat geen huis had en voorlopig in een huis van de kerk woonde: een woning die nauwelijks ingericht was. Armoede alom dus. Deze rondgang in de dorpjes leerde dat Nagydobrony nog een relatief rijk dorp is in vergelijking met Telek en Csongor. Besloten werd om te onderzoeken of de armste inwoners van deze dorpen ook hulpverleningspakketten kunnen ontvangen. In de komende OC’s zullen de lezers op de hoogte worden gehouden van de ontwikkelingen met betrekking tot de nieuwe hulpverleningsadressen.
Westkarpatië
Het werkgebied van Stichting OZO bevindt zich direct over de Hongaars- Okraïense grens. Het gebied wordt Transkarpatië of Westkarpatië genoemd. Het voor een deel bergachtige gebied (Karpaten) ligt in het meest westelijke deel van Oekraïne, tegen de grens van Hongarije, Polen, Slowakije en Roemenië.
In het hele gebied wonen anderhalf miljoen inwoners. Hiervan spreken 150.000 mensen Hongaars. Het is een gebied dat in de laatste honderd jaar nogal eens van eigenaar verwisselde. Tot 1920 hoorde het bij de dubbelmonarchie Oostenrijk- Hongarije. Als ‘straf’ na de Eerste Wereldoorlog werd het gebied tot 1938 bij Tsjecho-Slowakije ingedeeld. Vervolgens tot 1945 bij Hongarije. Na de Tweede Wereldoorlog werd het ingedeeld bij de Sovjetrepubliek Oekraïne. Vanaf 1991 hoort het bij het zelfstandige land Oekraïne.
Door deze voorgeschiedenis is de emotionele band met Oekraïne minder groot en is men meer gericht op Hongarije. Mede daardoor zijn de bewoners van het gebied niet allemaal bereid om voor hun land te vechten. Velen hebben het land verlaten uit angst om bij het leger te worden ingelijfd. Overigens komt dit laatste ook voor bij Oekraïners elders in het land. Dit heeft grote gevolgen voor de maatschappij in het westen van Oekraïne: gebrek aan arbeidskrachten, leegloop van veel dorpen en ouderen en hulpbehoevenden krijgen geen mantelzorg. Daarom is ook juist in deze tijd de hulp van Stichting OZO onontbeerlijk voor velen in Westkarpatië.
|
Copyright © 2011 | Sitemap | Webdesign & development by St. OZO | Sponsored by XSARUS
|
Foto's werkbezoek 69, van 7 februari t/m 16 februari 2024.
|
|
Nieuwste editie!
